Το ένα και πιο σοβαρό λάθος που κάνετε όταν συστήνεστε σε κόσμο

Το ένα και πιο σοβαρό λάθος που κάνετε όταν συστήνεστε σε κόσμο Facebook Twitter
Στην προσπάθεια μας να βγάλουμε προς τα έξω την ιδανικότερη εκδοχή του εαυτού μας, δημιουργούμε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ένα αρνητικό - αν όχι εχθρικό - κλίμα, που προδιαθέτει τους άλλους να μας φερθούν με δυσπιστία ή ακόμη και με περιφρόνηση ή αδιαφορία.
14

Οι συστάσεις είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας είτε μιλάμε για την προσωπική είτε για την επαγγελματική είτε για την ικανότητα μας να γνωρίζουμε νέους φίλους. Είναι ο σύντομος, αλλά καθοριστικός τρόπος, με τον οποίο επικοινωνούμε τον εαυτό μας, ένα μίνι βιογραφικό που προσφέρεται από εμάς αυτόματα μαζί με τη χειραψία που προϋποθέτει μία νέα γνωριμία και συνοδεύει την πρώτη εντύπωση (αυτόν τον εφιάλτη, κάποτε) που κάνουμε στους άλλους. 

Τι μπορεί να πάει λάθος εδώ; Πώς μπορεί να παρουσιάσει κάποιος λάθος τον εαυτό του και ακόμη χειρότερα να δώσει τη λάθος εντύπωση για το ποιός πραγματικά είναι; Είναι τόσο λίγα αυτά που λέμε στα πρώτα δευτερόλεπτα κατά τα οποία αυτοσυστηνόμαστε - σε μία νέα παρέα φίλων, σε συναδέλφους, στον εργοδότη ή σε μία νέα γνωριμία - που υποθέτει κανείς ότι λίγα μπορούν να πάνε στραβά. Κι όμως, στην αγωνία μας, όχι μόνο να κερδίσουμε τις εντυπώσεις, αλλά να πάρουμε και μερικούς ακόμη πόντους, τα "θαλασσώνουμε", λέγοντας τη λάθος κουβέντα. Ποιά είναι αυτή; 

Το να σερβίρουμε, ως σημαντική λεπτομέρεια, όχι μόνο το επάγγελμα, αλλά και τη θέση που κατέχουμε, υπογραμμίζοντας το ότι είμαστε κάποιοι, δημιουργεί λάθος εντυπώσεις: η ματαιοδοξία, η ανταγωνιστικότητα, πολλές φορές και η αλαζονεία συστήνονται στους άλλους, πριν από εμάς.

Ας δούμε ένα παράδειγμα. "Γεια σε όλους. Είμαι η Σοφία Τάδε, διευθύντρια της εταιρείας Τάδε". Τι λάθος υπάρχει σε αυτή την πρόταση; Φαινομενικά κανένα. Όλα καλά. Η κυρία χαιρέτισε τους πάντες, είπε το όνομα της και την ιδιότητα της. Φαινομενικά, δεν υπάρχει κάποιο λάθος. Ή όχι; Φυσικά και υπάρχει. Η αναφορά στην ιδιότητα και κυρίως στη θέση που κατέχουμε στην ιεραρχία μιας επιχείρησης, ενός οργανισμού, μιας εταιρείας δεν εξυπηρετεί σε τίποτα πέρα από την προσωπική μας ανάγκη για προβολή, με τον λάθος τρόπο, φυσικά. 

Το να σερβίρουμε, ως σημαντική λεπτομέρεια, όχι μόνο το επάγγελμα, αλλά και τη θέση που κατέχουμε, υπογραμμίζοντας το ότι είμαστε κάποιοι, δημιουργεί λάθος εντυπώσεις: η ματαιοδοξία, η ανταγωνιστικότητα, πολλές φορές και η αλαζονεία συστήνονται στους άλλους, πριν από εμάς.

Στην προσπάθεια μας να βγάλουμε προς τα έξω την ιδανικότερη εκδοχή του εαυτού μας, δημιουργούμε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ένα αρνητικό - αν όχι εχθρικό - κλίμα, που προδιαθέτει τους άλλους να μας φερθούν με δυσπιστία ή ακόμη και με περιφρόνηση ή αδιαφορία. Τι μπορούμε να αλλάξουμε, λοιπόν, και να εξηγούμε ποιοί είμαστε και τι κάνουμε, χωρίς να γίνουμε αντιπαθείς, χωρίς λόγο;

Με έναν τρόπο: προβάρουμε φωναχτά το "intro" μας, μόνοι μας σπίτι. Αν βοηθάει το ηχογραφούμε κιόλας. Πώς ακουγόμαστε; Λίγο πιο επιθετικοί από το συνηθισμένο, ίσως, σε μία προσπάθεια να κρύψουμε την αγωνία μας; Μήπως την ώρα που αναφερόμαστε στην ιδιότητα μας, στη φωνή υπάρχει ένας μικρός κομπασμός; Μία παραπάνω δόση υπερηφάνειας και υπεροχής; Ας ξαναπροσπαθήσουμε. 

Σίγουρα, πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί να πρέπει να καμουφλάρουν κάτι για το οποίο κόπιασαν και στο οποίο πέτυχαν. Η απάντηση που δίνουν ειδικοί - σύμβουλοι σχέσεων και υπεύθυνοι διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού - σε τουλάχιστον δύο διαφορετικούς τομείς της κοινωνικής ζωής, είναι διότι αυτή ακριβώς η συμπεριφορά εμπνέει ανασφάλεια. Αν είστε διευθυντής, κάποιος επιτυχημένος στον τομέα του, δεν χρειάζεται να το τονίσετε, να το υπογραμμίσετε, να σιγουρευτείτε ότι υπάρχει κάποιος στο οπτικό σας πεδίο που να το αγνοεί. Είναι κάτι που μπορεί να χωρέσει στο πλαίσιο μίας κατοπινής κουβέντας ή κάτι που μπορεί κάποιος άλλος να αναφέρει. 

Οπότε την επόμενη φορά που θα συστηθείτε σε μια παρέα, σε έναν νέο συνεργάτη, στον έρωτα της ζωής σας, ακόμη, σκεφτείτε τι πραγματικά χρειάζεται να δηλώσετε για εσάς και το πραγματικό μέγεθος της αυτοπεποίθησης σας. 

Με στοιχεία από το Inc

14

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η γενιά του άγχους: Πώς τα smartphones δηλητηρίασαν τα παιδιά μας και πώς να το αντιμετωπίσουμε

Υγεία & Σώμα / Η γενιά του άγχους: Πώς τα smartphones δηλητηρίασαν τα παιδιά και πώς να το αντιμετωπίσουμε

Το πιεστικό ερώτημα, ωστόσο, είναι: τι μπορούμε να κάνουμε; Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι πλήρως κορεσμένος από τα smartphones: είναι σχεδόν αδύνατο, πλέον, να διεκπεραιώσουμε την καθημερινή μας ζωή χωρίς αυτά, ούτε φυσικά μπορούμε να κρατάμε τα παιδιά μας μακριά τους για πάντα.
THE LIFO TEAM
«Πάρε τον καρκίνο μακριά και πες του να μην ξανάρθει»

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας / «Πάρε τον καρκίνο μακριά και πες του να μην ξανάρθει»

Η Τζούλη Αγοράκη συναντά τη Φιορίτα Πουλακάκη, διευθύντρια της Κλινικής Μαστού του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, διακεκριμένη μαστολόγο, η οποία χειρούργησε και την ίδια όταν περνούσε τη δική της περιπέτεια με τον καρκίνο.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
H λειτουργία των αναμνήσεων: Πώς το άγχος και ο ύπνος επηρεάζουν τη μνήμη μας

Υγεία & Σώμα / H λειτουργία των αναμνήσεων: Πώς το άγχος και ο ύπνος επηρεάζουν τη μνήμη μας

Ο νευροεπιστήμονας Charan Ranganath εξηγεί πως όταν συναντά κάποιον για πρώτη φορά, συχνά τον ρωτούν «Γιατί δεν έχω καλή μνήμη και ξεχνάω εύκολα;». Όμως, η απάντηση που εκείνος δίνει είναι πως τον ενδιαφέρει περισσότερο τι θυμόμαστε, παρά τι ξεχνάμε.
ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ
Οι ογκολογικοί ασθενείς χρειάζονται ολιστική στήριξη, μαζί με τη θεραπεία τους

Υγεία & Σώμα / Οι ογκολογικοί ασθενείς χρειάζονται ολιστική στήριξη, μαζί με τη θεραπεία τους

Με το πρόγραμμα «Φώφη Γεννηματά» περισσότερες από 15.000 γυναίκες που πιθανόν να ανακάλυπταν πολύ αργότερα ότι η υγεία τους κινδυνεύει διαγνώστηκαν με ευρήματα και έλαβαν θεραπεία έγκαιρα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Η αξία του προσυμπτωματικού ελέγχου σε συχνές μορφές καρκίνου

Υγεία & Σώμα / Η αξία του προσυμπτωματικού ελέγχου σε συχνές μορφές καρκίνου

Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Κορίνα Πατέλη - Bell, μπορεί να πάρει τα δεδομένα των πιλοτικών προγραμμάτων που εφαρμόστηκαν σε 42 περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου και οδήγησαν στη μετατόπιση των ασθενών σε πρωιμότερα στάδια διάγνωσης
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

σχόλια

6 σχόλια
Γιατί μπλεκεστε?? Το τι λές εξαρτάται από το που βρίσκεσαι και τι πρακτική σημασία έχει να το πεις. Αν είσαι σε κάποια δουλειά και έχει σημασία να πεις ποιος είσαι γιατί θα δώσει κάποιο κύρος σε αυτό που θα πεις μετά η μιλάς επικσλουμενος την επαγγελματική σου ιδιότητα τότε πρέπει να το πεις π.χ αν είσαι υπεύθυνος πωλήσεων σε μια εταιρεία και έχεις να πεις κάτι σχετικό με τις πωλήσεις τότε δεν κάνει κακό. Αν είσαι γιατρός και πρόκειται να πεις κάτι σχετικό με τη δουλειά σου π.χ θες να δώσεις σε κάποιον ιατρικές συμβουλές, πάλι δεν είναι κακό. Σε άλλες περιστάσεις μπορεί να είναι αδιάφορο ή και να κάνει κακή εντύπωση...ε δεν θα πας στην πανέμορφη γυναίκα που σε κοιτάει από την άλλη άκρη του δωματίου και θα συστηθεις "Γιώργος Ιωάννου ασφαλιστικος σύμβουλος" γιατι θα νομίσει ότι πας να της πουλήσεις ασφάλεια ζωής ή κάρτα υγείας (πολύ ρομαντικό ε? :-P)
Νομίζω ότι μεγάλη σημασία παίζει το είδος και ο σκοπός της συνάντησης. Σε επαγγελματικές συναντήσεις είναι προφανές ότι θα πρέπει να αναφέρουμε την ιδιότητα μας, καθώς ο συνομιλητής μας θέλει να γνωρίζει σε ποιον μιλάει. Έχει μεγάλη σημασία σε αυτές τις συναντήσεις, όπου κλείνονται συμφωνίες, να ξέρουμε ποιον έχουμε απέναντι μας, ποια θέση έχει στην επιχείρηση και τι είδους αποφάσεις μπορεί να πάρει.Σε κοινωνικές συναντήσεις θεωρώ ότι συμβαίνει το αντίθετο, όντως ακούγεται αλαζονικό στα καλά καθούμενα να σου συστηθεί κάποιος και ξαφνικά, χωρίς να είναι το ζητούμενο, να σου αναφέρει και την ιδιότητά του. Εκεί πραγματικά είναι όχι μόνο άσχετο να αναφέρουμε την ιδιότητά μας, αλλά θα ακουστεί πολύ άσχημα.Θυμήθηκα και κάτι άλλο τώρα όταν εργαζόμουν μέχρι πριν κάποια χρόνια σε κάποια εταιρεία. Ένας από τους υπεύθυνους της εταιρείας όταν συστηνόταν σε άλλους έλεγε πάντα "Είμαι ο κύριος Τάδε Ταδόπουλος" (Σ.Σ ανέφερε φυσικά το όνομα του). Αυτό το "κύριος" που έλεγε πιστεύω ότι χτυπούσε πολύ άσχημα, ήταν σα να έλεγε "για σένα είμαι κύριος, και απαιτώ να μου φέρεσαι με σεβασμό γιατί είμαι ανώτερός σου", υποσυνείδητα εγώ έτσι το έπαιρνα. Νομίζω ότι ο τονισμός του "κύριος" (λες και το αμφισβητούσε κανείς!!) δημιουργούσε αρνητική εντύπωση.
Για να καταλάβω, όταν συστηνόμαστε σε μια επαγγελματική συνάντηση δίνει άσχημη εντύπωση να γνωστοποιήσουμε την θέση που έχουμε στην εταιρεία προκειμένου να δείξουμε ότι είμαστε γνώστες και αρμόδιοι για τα Α, Β και Γ; Δεν ξέρω ποιός σκαρφίστηκε αυτό το άρθρο αλλά δεν μπορώ να καταλάβω που το πάει. Αν κάποιος έχει πρόβλημα με την επαγγελματική μας θέση ή επιτυχία τότε είναι δικό του θέμα. Μεγάλα παιδιά είμαστε όλοι μας και πιστεύω ότι μπορούμε να ξεχωρίσουμε έναν άνθρωπο που ξεπερνάει τα όρια της αυτοπροβολής και του εγωϊσμού με αυτόν που απλά γνωστοποιεί την ιδιότητα του.
Πόσο λάθος! Φυσικά και επιβάλλεται να πούμε από την αρχή ποιοι είμαστε και ποια η θέση μας. Είναι σαν να δίνουμε την κάρτα μας - που τη δίνουμε έτσι κι αλλιώς.Στη σημερινή εποχή θεωρείται αγένεια να μη πεις ποιος είσαι και τι θέση έχεις. Δεν μιλάμε για κοινωνικές εκδηλώσεις με γελάκια και μαντεψιές. Με το που λες ποιος είσαι, αμέσως κατηγοριοποιείσαι και μιλάς με τους αντίστοιχους. Αν είσαι CEO για παράδειγμα, δεν έχεις τι να πεις με έναν sales manager, έχεις δικούς σου που θα μιλήσουν μαζί του. Επίσης προστατεύεις κάποιους από γκάφες ολκής. Μου έτυχε μπροστά μου, κάποιος κατώτερος υπάλληλος να κομπάζει μπροστά σε CEO πολύ μεγάλης εταιρείας και όταν κατάλαβε σε ποιον μιλούσε ευχόταν να ανοίξει η γη να τον καταπιεί.Όποιος νομίζει ότι ο άλλος είναι ματαιόδοξος, ή γίνεται αντιπαθής γιατί λέει ποιος είναι, έχει βαθιά μεσάνυχτα από business και πρέπει να κοιτάξει τα συμπλέγματα του.Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε ειδικά εδώ στην Ελλάδα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι ότι αυτοί που κάνουν business συνεργάζονται με όποιον θα τους επιφέρει κέρδη, είτε φαίνεται ματαιόδοξος είτε όχι.
Προφανώς άθελά σου, πέτυχες αυτό ακριβώς που λέει το άρθρο. Να δημιουργήσεις κακή εντύπωση με αυτά που λες.Ξέρεις τι διάβασα από το κείμενο σου; οτι θες να φανεις ανώτερος επαγγελματικά. Σαν τη μαντάμ Σουσού στον μπύθουλα.Το άρθρο δεν μιλάει αποκλειστικά για business transactions. Διάβασε ξανά την τελευταία παράγραφο. And get off your high horse. You impress none of us in real life.
Από το σχόλιο σου και από τις αρνητικές που πήρα δυστυχώς αποδεικνύεται οτι οι περισσότεροι δεν έχουν την παραμικρή - αλλά την παραμικρή!!! - ιδέα το τι σημαίνει επαγγελματική συνάντηση. Οι ελληνες είναι προσκολημένοι στο στυλάκι έλα ρε δικέ μου, τι κάνεις, Καμμιά δουλίτσα έχεις υπόψη σου?Με τα κόμπλεξ και όσα δεν φτάνει η αλεπού δεν λύνεις τα προβλήματα σου όσο και αν φαντασιώνεσαι ότι το κάνεις. Την επόμενη φορά που θα πας για συνέντευξη, κοίτα μην ακολουθήσεις αυτά που λέει το άρθρο και πες ποιος και τι ακριβώς είσαι. Αλλιώς, καλό ταμείο ανεργίας σου εύχομαι.
Επιμένεις. Δεν μιλάμε για επαγγελματική συνάντηση.Κάτι μου λέει οτι δεν διάβασες την τελευταία παράγραφο. Παρά ταύτα μπήκες στη διαδικασία να απαντήσεις στο σχόλιό μου. Διάβαζε (αντιστοίχως άκου) τι σου λένε οι άλλοι.
Εσύ δεν διαβάζεις. Στο σχόλιο μου είμαι σαφής: "Δεν μιλάμε για κοινωνικές εκδηλώσεις με γελάκια και μαντεψιές". Όλο το σχόλιο αναφέρεται αποκλειστικά σε επαγγελματικές συναντήσεις. Και το χαμηλότερο iq θα το καταλάβαινε.
Είχα όλη την καλή διάθεση να διαφωνησω μαζί σου αλλά αντ'αυτού παραθετω το πρωτότυπο άρθρο μήπως κ συνεννοηθούμε...http://www.inc.com/jeff-haden/the-perfect-way-to-introduce-yourself-in-any-setting.html
χωρίς παρεξήγηση λίγο φλώρικα μου φαίνονται όλα αυτά κι επειδή έτυχε να συναναστραφώ με ανθρώπους που πραγματικά ήταν κάτι σημαντικό (στην δουλειά, στην κοινωνία ή και στα δύο) κανένας από αυτούς ακόμη κι αν είχε μεγάλη οικονομική επιφάνεια, δεν είχε τέτοια κόμπλεξ. Αυτό συμβαίνει μόνο όταν έχεις την ανάγκη να πεις ότι κάτι είσαι, κι όταν υπάρχει τέτοια ανάγκη, συνήθως είσαι αρ... Ήθελα να πω δηλαδή ότι ο πρόεδρος ο μεγάλος ο τρανός δεν έχει πρόβλημα να συναναστρέφεται με καφετζήδες ή με sales manager που κομπάζουν ή καυχιούνται, γιατί όπως και να χει καμία δουλειά και καμία θέση δεν είναι ντροπή.