Υπάρχουν δύο απλοί τρόποι για να δεις αν υπάρχει μετρήσιμος πλούτος για αρκετούς σε μια χώρα: να προσέξεις την τιμή ενός Μc menu και αν εκδίδεται τοπική «Vogue». Το πρώτο υποδεικνύει πόσο μπορεί να κοστίζει το γεύμα του φτωχού εκεί, το δεύτερο «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» της μεσαίας τάξης (άλλα και πόσα μπορεί να ονειρευτεί).
Βεβαίως, η «Vogue» δεν είναι εστέτ, ούτε για τους λίγους. Ενσαρκώνει το όνειρο, την αισθητική και τις αξίες της χώρας όπου φιλοξενείται, μαζί με τις γυναίκες που εκπληρώνουν με τον τρόπο τους το όραμά τους (σας βλέπω που σουφρώνετε μυτούλα για το εξώφυλλο της Kim Kardashian), πάντα μέσα στο λαμπερό περιτύλιγμα της μόδας.
Οπότε, η έναρξη της Vogue Arabia, του 22ου τίτλου παγκοσμίως, δεν αφορά την ελίτ στην περιοχή εκείνη του κόσμου όπου ήξεραν το χρυσοποίκιλτο γκλάμουρ, όταν εμείς ήμασταν ακόμα στα δέντρα. Από την άλλη, ποιες αφορά; Και τι ακριβώς λέει σε αυτές τις γυναίκες των 22 χωρών του αραβικού κόσμου;
H «Vogue Arabia» θα γιορτάσει το γεγονός πως οι εργαζόμενες γυναίκες έχουν φτάσει πια στο 15% και ότι η μεσαία τάξη επένδυσε τουλάχιστον 500 εκ. δολάρια σε ρούχα το 2016, πολύ περισσότερα δηλαδή απ' όσα η Αγγλία, η Γερμανία και η Ινδία μαζί.
Κοιτάζοντας το χρυσό (φυσικά!) και λευκό, δίγλωσσο site της «Vogue Arabia», δεν μπορείς να μην αποδεχθείς την πρώτη μεγάλη και τεράστια αλλαγή: η digital έκδοση βγήκε πριν από το περιοδικό. Αντικαθιστώντας το ήδη βεβαρημένο με υπαρξιακή κρίση style.com/arabia, το site έχει ήδη κλείσει όλους τους διαφημιστικούς του χώρους με brands πολυτελείας και χρησιμοποιώντας το έξυπνο hashtag #VogueArabiaIsMe στα social media συστήνει όλους τους πρωταγωνιστές του, από τον αραβικής καταγωγής Elie Saab και τον Zuhair Murad μέχρι την Gigi Hadid ως ωραία και top Instagram model. Νιώθεις πολύ άνετα ως Δυτικός και όλα πάνε πρίμα καθώς χαζεύεις μόδα, ωραίες μελαχρινές γυναίκες που κάνουν φιλανθρωπία και πάνε σε κοσμικές εκδηλώσεις μέχρι τη στιγμή που φτάνεις στο θέμα ομορφιάς με τίτλο «πώς να φτιάξετε τα μαλλιά σας κάτω από τo hijab» και ισιώνεις. Ωπ! Δεν είναι Δυτικοί.
Οι γυναίκες (όπως και οι άντρες) ακολουθούν τους κανόνες της «σεμνής εμφάνισης» βάσει των μουσουλμανικών κανόνων. Γιατί αυτές είναι οι χώρες όπου η καθημερινή «αμαρτία» γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες. Και στην τελική, ίσως δεν είναι καν αμαρτία, ίσως δεν κουβαλά καν ενοχή, είναι ιδιωτικό ζήτημα − εδώ δεν είναι αρχαία Ρώμη, κυρίες και κύριοι!
Έτσι, η «Vogue Arabia» θα γιορτάσει το γεγονός πως οι εργαζόμενες γυναίκες έχουν φτάσει πια στο 15% και ότι η μεσαία τάξη επένδυσε τουλάχιστον 500 εκατ. δολάρια σε ρούχα το 2016, πολύ περισσότερα δηλαδή απ' όσα η Αγγλία, η Γερμανία και η Ινδία μαζί. Συγχρόνως, θα υποσχεθεί πως διακριτικά θα αποφεύγει όλα τα θέματα που «τσούζουν» και θα κάνει τα δικά της πίσω από κλειστές πόρτες.
Δηλαδή, όπως ακριβώς έκανε το υπερ-ατού του τίτλου, η διευθύντριά του Deena Aljuhani Abdulaziz, 41 ετών, που όταν άνοιξε την μπουτίκ της D'NA για να χωρέσει όλη τη μόδα, όλη την εικόνα που επιθυμούσε, έκανε το κατάστημα ιδιωτική λέσχη. Όλοι χαρούμενοι, σωστή πολιτική, και αυτά που ήθελε να πει και να πουλήσει προστατευμένα.
Η Deena, λοιπόν, φαίνεται τόσο ιδανική για τη θέση, που σχεδόν πιστεύεις πως την παρήγγειλαν από εργοστάσιο. Από τη βασιλική οικογένεια του Ριάντ, όμορφη, με εξαιρετικό γούστο, ωραία φωνή και στήσιμο, συνδυάζει κάτι που δεν έχει καμία από τις συνάδελφούς της σε άλλες «Vogue» − είναι έμπορoς. Κρατώντας αυτό το προνόμιο, καταφέρνει ως τώρα να πουλάει εξαιρετικά το ενθουσιώδες όνειρο της αφήγησης του αραβικού ονείρου, χωρίς να συζητά για καμιά κακοτοπιά, χωρίς να κάνει καμία κωλοτούμπα, χωρίς καν να χρειάζεται να απολογηθεί.
Την ίδια στιγμή, η σχολή, η μόδα του «σεμνού ντυσίματος» βρίσκει έναν υπέροχο σύμμαχο, καθώς οι σχεδιαστές βρίσκουν σπίτι και μέντορες, χώρο να δουλέψουν και να δείξουν τις συλλογές τους. Έτσι, είναι η πρώτη φορά που οι μουσουλμάνες μπαίνουν ορμητικά στα τετριμμένα της δυτικής και πλέον παγκόσμιας μόδας, διεκδικώντας το μερίδιό τους. Τα hijab και οι abaya δεν γίνονται μονάχα απαραίτητο κομμάτι ένδυσης για τον έξω κόσμο αλλά περίτεχνο καμάρι σχεδιαστή και θρησκευτικής ταυτότητας.
Αυτή θα είναι (τουλάχιστον στην αρχή) μια πολύ-πολύ υπέροχα ρηχή «Vogue», με πολύ-πολύ υπέροχες εικόνες, χωρίς καθόλου γυμνό, με ωραίες και δυναμικές γυναίκες, σαφώς αριστοκράτισσες, και πολύ-πολύ ακριβά και φίνα επώνυμα hijab και abaya σχεδιαστών. Όλα αλλάζουν στην επίφαση της κλειστής πόρτας, καμία απάντηση δεν υπάρχει όταν θυμωμένος Γάλλος αστυνομικός διώχνει μουσουλμάνα από παραλία λόγω ένδυσης. Καλώς ήρθατε στη «Vogue Arabia».
