οι άοπλες δυνάμεις μου*

οι άοπλες δυνάμεις μου* Facebook Twitter
0

Δεν φταίω εγώ. Φταίει η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου που μου την έταξαν την προστασία -"ζωντανοί ή νεκροί, εμείς θα 'μαστε η ομπρέλα σου και το κεραμίδι σου κι η ζεστή σου η σουπίτσα στον πονόλαιμο". Αυτά μου 'λεγαν, αυτά πίστεψα το αθώο παιδάκι.

 

Κι ο Κόντε Σολωμός με διαβεβαίωσε επανειλημμένως ότι όσο τον ονειρεύομαι, να μη φοβάμαι εχθρού βόλι και μάτι φθονερό. Κι οι Άγιοι που'χω στα τοπ τεν μου, τα ίδια.

 

Ο Άγιος Σπυρίδωνας (ο κοντοχωριανός, απ' τους Κορφούς), η Αγία Γλυκερία (η συνονόματη, που την έφαγαν τα λιοντάρια υπέρ πίστεως), ο Άγιος Νικόλαος (που μαζεύει τα νερά όταν πλημμυρίζω), ο Άγιος Γεώργιος (που σκοτώνει τον δράκο στο σαλόνι μου), η Αγία Ταβιθά (που δίνει κάθε πρωί το συκώτι της στους φτωχούς και το ίδιο βράδυ αυτό ξαναφυτρώνει) κι οι άλλοι πέντε που θ' αποκαλύψω σ' άλλο ημερολόγιο, τα ίδια μου είπαν και τα ίδια μου λένε.

 

Αυτοί οι Άγιοι που μου κρατούν το χέρι στα κακοτράχαλα, το λοιπόν, μου το σιγούρεψαν το αποκλειστικό σεκίουριτι. "Να μη φοβάσαι τίποτε'', μου είπαν, αυτοί θα'ναι δίπλα μου, αυτοί θα με βοηθάνε να περνάω στις Πανελλαδικές και στις αφύλακτες διαβάσεις κι όταν κουράζονται θα στέλνουν τον Φύλακα Άγγελό μου, τον αποκλειστικό μου, να τρέχει στις τράπεζες για τη γραφειοκρατία. Επιμένω, δεν φταίω εγώ.

Κάτι φίλες μου Θεές το 'δεσαν κόμπο ότι έχουν κάνει όλα τα χριστιανικά βουντού και τις επικλήσεις στην τύχη και την αναγκαιότητα να μην με πειράξει ούτε μυρμήγκι. Χτυπάνε το κουδούνι μεσημεριάτικα που πετούν τα μιράζ πάνω απ'το κεφάλι μου και μου αφήνουν έξω απ'την πόρτα ρολόγια με μαγικές δυνάμεις και κέικ σοκολάτας σκέτη κόλαση.

 

Έτσι, από βαθειά εμπιστοσύνη, δεν ανησυχώ. Δεν υποκλίνομαι σε επωμίδες. Τον αέρα, τη θάλασσα και τη στεριά μου τα προστατεύουν οι άοπλες δυνάμεις μου.

 

Γράφω κανένα σονέτο, χαζεύω τις μακέτες του Άρη Κωνσταντινίδη, ακούω την Σαπφώ Νοταρά να διαβάζει Παπαδιαμάντη, χορεύω με Κιούρ, φυτεύω βιολέτες, ψήνω φανουρόπιτες. Χωρίς ένοπλες δυνάμεις. Χωρίς οπλικά συστήματα και φασαρίες. Η Μις Μάταλα. Η Μις Παγκόσμια Ειρήνη. Η Μις Μέικ Λαβ Νοτ Γουόρ. Εγώ. Εγώ που επαναλαμβάνομαι, άρα υπάρχω.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 16.4.2018

Crying Game
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ