Αποστολή στο Βερολίνο: Το κοφτό καλαμπούρι του Καουρισμάκι και οι υπόλοιποι

Αποστολή στο Βερολίνο: Το κοφτό καλαμπούρι του Καουρισμάκι και οι υπόλοιποι Facebook Twitter
Το «The other side of hope» διατηρεί τα σπάνια χρώματα, τη στιλπνή εικόνα, το ρετρό φωτισμένο φόντο και μια εκπληκτική απόδοση του σούρουπου, όπως μόνο ο Καουρισμάκι μπορεί να πετύχει.
0

Πριν καν ξεκινήσει η φετινή Berlinale,ο Άκι Καουρισμάκι χαρακτηριζόταν το φαβορί της διοργάνωσης και μετά την προβολή της τελευταίας του ταινίας «The other side of hope» αποδείχτηκε κάτι πολύ περισσότερο από τις συγκριτικές προγνώσεις και τα εφήμερα βραβεία: ένας δημιουργός που δεν παραχωρεί ούτε εκατοστό από το ύφος του, και η χρόνια ανθρωπιά που εκπέμπει συστηματικά μέσα στη φιλμογραφία του αποκτά πλέον επίκαιρη, πολιτική σημασία, εναλλακτικής έκφρασης, όπως αρχίσαμε να διαπιστώνουμε μετά το επίσης αριστουργηματικό «Λιμάνι της Χάβρης». Ο Φινλανδός σκηνοθέτης με το σχεδόν «υποκοριστικό» ονοματεπώνυμο, τουλάχιστον στα δικά μας αυτιά, ξεπερνά την κλισέ, βόρεια ψυχρότητα, αναπαράγοντας με αυξανόμενη οικειότητα τα poker face μοτίβα των αντιηρώων του: γκαφατζήδες, losers, ναυάγια της ζωής, ανώδυνοι απατεώνες, συμφεροντολόγοι ή ψεύτες λόγω των περιστάσεων, εθισμένοι σε αδυναμίες και αυτοκαταστροφικές συνήθειες, βγαλμένοι από ένα σύμπαν βωβού σινεμά με νουάρ ευαισθησίες, ανάμεσα στη δεκαετία του '50 και στη φαντασία του σκηνοθέτη, δεν παύουν να κοιτάνε τον απέναντί τους με την αξία του προσώπου, υπακούοντας σε μια εσωτερική λογική αξιών. Εδώ έρχεται η προέκταση του θέματος της ταινίας, η άλλη πλευρά της ελπίδας όπως τη γνωρίζουμε. Οι γηγενείς πρωταγωνιστές, ό,τι και να είναι, δέχονται τον Σύριο μετανάστη που ψάχνει τη χαμένη αδελφή του γι' αυτό που μπορεί να προσφέρει και για την όποια τιμή έχει ο λόγος του. Το σύστημα Δικαιοσύνης και οι φασίστες κάνουν και εδώ τη δουλίτσα τους, αλλά ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου και οι απίθανοι υπάλληλοί του, σαν μέλη μιας εξωγήινης ροκαμπίλι κομπανίας με guest star ένα αδέσποτο σκυλάκι, υποδέχονται χαλαρά, με λίγες, κοφτές κουβέντες και μια μπεσαλίδικη χειραψία έναν ξένο, πρόθυμο και ειλικρινή, που στο μεταξύ έχει τολμήσει να πει στην υπάλληλο αξιολόγησης για το αίτημα ασύλου πως δεν ήταν όνειρό του να βρεθεί στη Φινλανδία αλλά ότι εκτίμησε τη στάση των κατοίκων στο διάστημα της σύντομης παραμονής του εκεί. Αυτούς τους ατελείς περιθωριακούς αγαπάει και ο Καουρισμάκι και όσο κι αν ποτέ δεν συμπάθησα ιδιαίτερα τη συχνά εξυπνακίστικη τοποθέτηση των αστείων του (με τα ίδια τα αστεία δεν έχω κανένα πρόβλημα), θεωρώντας πως κάνει κατάχρηση του trademark χιούμορ του, εδώ το κοφτό καλαμπούρι και η υπαρξιακή πλάκα στέκονται σαν παλικάρια απέναντι στην επαιτεία άλλων ταινιών για τη μετανάστευση ή γύρω από αυτήν, που γκρινιάζουν, κραυγάζουν ή διδάσκουν κακομοιριά. Γυρισμένο σε φιλμ (το μοναδικό στο φεστιβάλ), το «The other side of hope» διατηρεί τα σπάνια χρώματα, τη στιλπνή εικόνα, το ρετρό φωτισμένο φόντο και μια εκπληκτική απόδοση του σούρουπου, όπως μόνο ο Καουρισμάκι μπορεί να πετύχει.

Αποστολή στο Βερολίνο: Το κοφτό καλαμπούρι του Καουρισμάκι και οι υπόλοιποι Facebook Twitter
Η Ιλντίκο Ενιέντι στη Berlinale 2017.


Πάντα στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα, το «On body and soul» είναι ένα συμπαγές, σκληρό πορτρέτο ενός λακωνικού άνδρα και μιας νεότερης, αποστειρωμένης γυναίκας, που δουλεύουν σε ένα σύγχρονο σφαγείο και, παραδόξως, μοιράζονται τα ίδια όνειρα. Η Ουγγαρέζα σκηνοθέτης, Ιλντίκο Ενιέντι εναλλάσσει υπέροχες σκηνές σε χιονισμένα δάση με μια τυπική καθημερινότητα που διακόπτεται από την επώδυνη μοναχικότητα των προβληματικών ηρώων, ψάχνοντας την τρυφερότητα στην προσέγγισή τους και κατακτώντας την με πόνο και αίμα. Είναι η καλύτερη ταινία που είδα στο πρόγραμμα, μετά βέβαια του Καουρισμάκι.

Αναμενόμενη στο φεστιβάλ και παινεμένη από τη διεθνή κριτική, η «Φανταστική Γυναίκα» του Χιλιανού Σεμπαστιάν Λέλιο, σε παραγωγή των αδελφών Λαραΐν, επιβεβαιώνει τον σκηνοθετικό έλεγχο του σκηνοθέτη, αυτήν τη φορά με πρωταγωνίστρια μια τρανσέξουαλ που μεταθέτει το πένθος της μετά τον ξαφνικό θάνατο του συντρόφου της ακόμη και σε αυτονόητες κινήσεις, επειδή η οικογένειά του και οι Αρχές τής δημιουργούν εμπόδια. Αργό σε πολλά σημεία και άνισο στο σύνολό του, το «La mujer fantastica», που ως τίτλος παίζει με την κυριολεξία και τη φαντασίωση, χάνει σε δύναμη τις στιγμές που τη χρειάζεται, χωρίς ωστόσο να ξεμακραίνει από τον στόχο του.

Αποστολή στο Βερολίνο: Το κοφτό καλαμπούρι του Καουρισμάκι και οι υπόλοιποι Facebook Twitter
Tο «Viceroy's House» είναι παλιομοδίτικο, συντηρητικό και μάλλον κακοπαιγμένο.


Η Γκουρίντα Τσάντα ζωγράφισε τον οικείο καμβά του «Γκάντι», έχοντας ως στόχο της να καταδείξει τον ρόλο του αντιβασιλέα Μαουντμπάτεν στον διχασμό της Ινδίας, αλλά και να φέρει στο φως τη συγκινητική ιστορία της δικής της οικογένειας, αλλά το «Viceroy's House» είναι παλιομοδίτικο, συντηρητικό και μάλλον κακοπαιγμένο, μια αναχρονιστική φόρμουλα που, παρά τη μεγάλη κλίμακα της παραγωγής, χωράει περισσότερο σε τηλεοπτικούς δέκτες.


Ένας από τους γνωστότερους και αγαπητότερους κωμικούς της Αυστρίας, ο Γιόζεφ Χάνταρ, με πληθώρα επιτυχιών στο σινεμά, έκανε το ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία με μια κωμικοτραγική ιστορία κρίσης μέσης ηλικίας του μουσικοκριτικού Γκέοργκ, που απολύεται στα 50 του και όλα καταρρέουν στο μικρό του σύμπαν. Η εκδίκηση είναι το μοτέρ του δράματος και, φυσικά, κάκιστος σύμβουλος της λογικής και στο «Wild Mouse» ο Χάνταρ αξιοποιεί το ταλέντο του στο πικρό χιούμορ, με υπολογισμένες εξάρσεις, αλλά χωρίς ιδιαίτερη πρωτοτυπία.

Αποστολή στο Βερολίνο: Το κοφτό καλαμπούρι του Καουρισμάκι και οι υπόλοιποι Facebook Twitter
Tο «Call me by your name» βουτάει στις αισθήσεις ενός απόλυτου καλοκαιρινού έρωτα, έχοντας πίστη στη χημεία του Άρμι Χάμερ με τον Τιμοτέ Σαλαμέ και την αναμφισβήτητη δύναμη του στόρι.


Με τη φόρα διθυράμβων από το Sundance και ανάμεσα στο «Bigger Splash» και στο επερχόμενο remake του «Suspiria», ο Λούκα Γκουαντανίνο διασκεύασε τη νουβέλα «Call me by your name» που είναι το πληρέστερο γκέι ρομάντσο με οικουμενικές προεκτάσεις, από την εποχή του θεματικά συγγενούς «Maurice» του Τζέιμς Άιβορι, ο οποίος είναι παραγωγός, συν-σεναριογράφος και, στα 88 του χρόνια, ο νονός αυτού του πρότζεκτ που γυρίστηκε στη Βόρεια Ιταλία και αφορά τη σχέση ενός 24χρονου Αμερικανού σπουδαστή και ενός 17χρονου Γαλλο-αμερικανού, το 1983. Το κοντράστ με τη μεταφορά του μυθιστορήματος του Φόρστερ από τον Άιβορι με τη μελαγχολία για το τέλος των 70s από τον Αντρέ Ασιμάν είναι έκδηλο, σαρκικά και ψυχικά. Ξεπερνώντας τον περιορισμό της κλασικής βρετανικής διαστρωμάτωσης με το εβραϊκό πνεύμα ενός ήρεμου κοσμοπολιτισμού, το «Call me by your name» βουτάει στις αισθήσεις ενός απόλυτου καλοκαιρινού έρωτα, έχοντας πίστη στη χημεία του Άρμι Χάμερ με τον Τιμοτέ Σαλαμέ και την αναμφισβήτητη δύναμη του στόρι. Προσέξτε, εκτός από τη σκηνή με το βερίκοκο, τον 22χρονο Σαλαμέ, που έχουμε δει στο «Homeland» και στο «Interstellar». Είναι λαμπερός, εύπλαστος, πολύτιμος. Μαζί με τον Τομ Χόλαντ, τα μεγάλα ταλέντα της γενιάς τους. Όσο για τον Γκουαντανίνο, τα περιττά κόλπα του «Είμαι ο Έρωτας» φαίνεται πως αποτελούν, ευτυχώς, παρελθόν.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών κριτικών κινηματογράφου

Οθόνες / Ρεξ Ριντ: Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών σινεκριτικών

Έγινε πασίγνωστος από τα κουτσομπολιά που ξεφούρνιζε και τις κακίες που έγραφε για τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ του ’60 και του ’70. Δεν έχει και την καλύτερη γνώμη για τους νέους συναδέλφους του, του καταλογίζουν ότι δεν βλέπει καν τις ταινίες που θάβει κι ότι γράφει απίστευτες ανακρίβειες - στο «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου έδωσε μόλις ένα αστεράκι. Υπάρχει όμως και ένα κοινό που ακόμα τον εμπιστεύεται.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ