Η πιο πετυχημένη απεικόνιση της φρίκης του πολέμου πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο, εν μέρει γιατί πρόλαβε και τον κώδικα Χέιζ που δεν θα επέτρεπε πολλές από τις αξέχαστες σκηνές της ταινίας.

Υπερπαραγωγή στα χρόνια της μεγάλης κρίσης, πρώτο Όσκαρ για γουέστερν αλλά και ερμηνεία-αποκάλυψη της Αϊρίν Νταν, που την καθιέρωσε.

Και μόνο για την τελευταία σκηνή της ανακάλυψης του ρομαντικού Αλητάκου από τη γυναίκα που βρήκε το φως της. Ο αγνός έρωτας δεν έχει ανάγκη τα λόγια.

It’s alive: Ο επιστήμονας ως Θεός, το τέρας ως θύμα και ο τρόμος για πρώτη φορά αποδίδεται με το μυαλό στο δράμα και τα μάτια στο συναίσθημα.

Οι γκάνγκστερ εισβάλλουν στο Χόλιγουντ και θα παραμείνουν εκεί για δεκαετίες. Ο Κάγκνεϊ ενσαρκώνει τον ήρωα που τα θέλει όλα εδώ και τώρα, η εικόνα μιας παρακμάζουσας κοινωνίας μετά την έκρηξη των ’20s.

Ως συνέχεια του προηγούμενου, η ιστορία του Αλ Καπόνε και η μάχη των συμμοριών του Σικάγο αποτυπώνονται με άφθονη βία. Είχε τον υπότιτλο «Η ντροπή του έθνους» ως μια αυτοκριτική για τον ηθικό κατήφορο του ήρωα και της χώρας.

Πολύ πριν από το «Crash», το Χόλιγουντ επέδειξε το «Grand Hotel» με τους πιο φωτογενείς ηθοποιούς της εποχής (όλα τα αστέρια της MGM) σε πολλές ιστορίες που διασταυρώνονται κάτω από την ομπρέλα του ενιαίου χώρου.

Τρανό παράδειγμα του Lubitsch Touch, του λεπτού και ευγενούς αγγίγματος του Ευρωπαίου μετανάστη που μετέτρεπε σενάρια της σειράς σε ερωτικές ιστορίες με κοφτερό χιούμορ και ευφυείς υπαινιγμούς.

Από τον μεγάλο και παραγνωρισμένο Λίο Μακάρεϊ, με τους αδελφούς Μαρξ μαζεμένους (και πιο συμμαζεμένους), με καταπληκτικό σενάριο και την περίφημη σκηνή του καθρέφτη.

Επικής τεχνολογίας για την εποχή του, ο «Κινγκ Κονγκ» κρύβει την τρυφερή σχέση της απόλυτης ομορφιάς με το ζωώδες ένστικτο – και μερικά εντυπωσιακά κοντράστ των εξωτικών ντεκόρ με τη Νέα Υόρκη.

Η ταινία που έδειξε τον δρόμο στα μελλοντικά μιούζικαλ, με απίθανα χορευτικά νούμερα που καθιέρωσαν τον Μπάσμπι Μπέρκλεϊ ως τον σημαντικότερο χορογράφο της εποχής και επηρεάζουν το είδος ως σήμερα.

Ηγεμονική Γκάρμπο, που, έχοντας περάσει θριαμβευτικά από τον βωβό στον ομιλούντα, καθηλώνει με την αμίλητη τελευταία σκηνή, όπου η κάμερα περιηγείται στο πρόσωπό της και εκείνη στυλώνει το βλέμμα της στο μέλλον.

Mainstream φανταστικό σινεμά με μυστήριο και καθαρή ψυχαγωγία, που δημιούργησε πολλές και επιτυχημένες συνέχειες, προπομπός των franchise movies.

Η αρχή της συνεργασίας Φλιν και Ντε Χάβιλαντ αλλά και η συνειδητοποίηση της απήχησης που είχε τότε η εξωτική περιπέτεια, με πολύ αληθοφανείς μάχες να συναρπάζουν το κοινό της εποχής.

Μεταφορές του βιβλίου του Ουγκό υπάρχουν πολλές, αυτή είναι όμως η καλύτερη, με Φρέντρικ Μαρτς και Τσαρλς Λότον να δεσπόζουν στην οθόνη.

Οι μαρξιστές του Χόλιγουντ στην πιο αναρχική τους στιγμή, Ο Γκράουτσο ξεφτιλίζει μοναδικά την ογκώδη Μάργκαρετ Ντιμόν και στριμώχνει άπειρους επιβάτες σε μια καμπίνα, περιμένοντας να έρθει η παραγγελία με τα σφιχτά αυγά.

Εξωτική περιπέτεια προδοσίας και ηρωισμού, οσκαρική και μεγαλοπρεπής, πριν από τα ψηφιακά εφέ, με μονομαχία του καθαρά Αμερικανού Κλαρκ Γκέιμπλ με τον αμετανόητα Βρετανό Τσαρλς Λότον.

Η πλοκή δεν έχει καμία σημασία: Ο Φρεντ Αστέρ πετάει, η Τζίντζερ Ρότζερς λάμπει, και το «Cheek to Cheek» έμεινε στην ιστορία σε ένα μιούζικαλ που περικλείει τη αντίληψη που είχε το Χόλιγουντ για την art deco Νέα Υόρκη των ’30s.

Ένας αρχαϊκός χολιγουντιανός ελέφαντας, ο Υπέροχος Ζίγκφιλντ, υπερβάλλει σε διαστάσεις και συναισθήματα, γιατί το αντέχει ο ομώνυμος ήρωας, ένας θρυλικός παραγωγός με θυελλώδη ζωή – βούτυρο στο ψωμί του παλιού Χόλιγουντ.

Όσοι ηθοποιοί ετοιμάζονται μέχρι σήμερα για μια δραματική ομιλία σε δικαστήριο, ξανακοιτούν τον Πολ Μιούνι ως Εμίλ Ζολά για να πάρουν ιδέες. Μυθοπλασία σχετικά με την εμπλοκή του Ζολά στην υπόθεση Ντρέιφους, από τον σπουδαίο Γουίλιαμ Ντίτερλε.

Μια καλοπροαίρετη ουτοπία, ο «Χαμένος Ορίζοντας» παραθέτει τον χολιγουντιανό οριενταλισμό με τις μεγάλες ιδέες για μια καλύτερη κοινωνία διά χειρός Φρανκ Κάπρα.

Το πρώτο έγχρωμο μεγάλου μήκους animation της Disney, μαγικό και αειθαλές, δημιούργησε κάτι νέο για την εποχή και έδωσε ώθηση στο στούντιο για να παραγάγει μια σειρά από αριστουργήματα τα επόμενα χρόνια.

Αποθεωτικό συνταίριασμα δύο από τους πιο αστραφτερούς και υποκριτικά ικανούς σταρ όλων των εποχών, της Κάθριν Χέπμπορν και του Κάρι Γκραντ, στον ορισμό της κωμωδίας screwball, με τον Χάουαρντ Χοκς να βάζει ψηλά τον πήχη για τις επόμενες δεκαετίες.

Η επιστροφή του Κάγκνεϊ στη Warner έπειτα από δικαστική διαμάχη, στην οποία ο ηθοποιός ζητούσε την ανεξαρτησία του, ήταν θριαμβευτική. Γκάνγκστερ εναντίον ιερέα, δύο διαφορετικοί κόσμοι ως πρότυπο για τη νεολαία.

Ένα έπος για τον Εμφύλιο, το «Όσα παίρνει ο άνεμος» παραμένει ένα μεγάλο τεχνικό επίτευγμα, με τρομερή ερμηνεία από την πικάντικη Βίβιαν Λι, προκαλώντας κλάμα κι ελπίδα σε εκατομμύρια καρδιές – με την προσαρμογή, η πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών.

Ο Κάπρα, και πάλι, χρησιμοποιεί την ειλικρίνεια του Τζέιμς Στιούαρτ για να στιγματίσει τη διαφθορά σε ένα χρήσιμο παραμύθι με λυτρωτικό φινάλε.

Η Γκάρμπο γελάει, αλλά η ταινία θα έμενε στο motto της μεταστροφή της βαριάς ηθοποιού, αν δεν βοηθούσε στο σενάριο ο πνευματώδης και καυστικός Μπίλι Γουάιλντερ, σε μια προφητική σάτιρα πριν από τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου.

Ιπτάμενοι τζέντλεμεν και όμορφες γυναίκες, Κάρι Γκραντ και Τζιν Άρθουρ, αερομαχίες, έρωτες και μπόλικες ανατροπές υπό τον Χάουαρντ Χοκς.

Ακρογωνιαίος λίθος για το γουέστερν, η ταινία που το μετέτρεψε από ασόβαρο, λαϊκό είδος σε πεδίο ανάγνωσης μιας ολόκληρης χώρας, φυσικά από τον Τζον Φορντ.

Φουριόζικο ασπρόμαυρο ξεκίνημα και μαγευτική τεχνικολόρ συνέχεια για ένα παραμύθι με εμβληματική μουσική, νάνους, μάγισσες και την αφοπλιστική αθωότητα της Τζούντι Γκάρλαντ στα μικράτα της.

Ο Τζορτζ Κιούκορ γνώριζε πώς να κολακέψει τις όμορφες γυναίκες με δυνατή προσωπικότητα, γι’ αυτό και στο «Women» μεγάλα εγώ συμπορεύονται αρμονικά σε μια όχι ακριβώς φεμινιστική, αλλά προ-female empowerment δραματική κομεντί, με πολλές αλήθειες και ακόμη γήινο glamor.

Ο Τζον Στάινμπεκ συναντά τον Τζον Φορντ και το δίκιο του εργάτη κατακτά τα ταμεία με έναν ξεσηκωτικό λόγο στο φινάλε, προλεταριακά εφάμιλλο με εκείνον του Τσάρλι Τσάπλιν στον «Μεγάλο Δικτάτορα».

Η μεγάλη τρέλα του Γουόλτ Ντίσνεϊ, που στη «Φαντασία» φανερώνει την εντελώς καλλιτεχνική πτυχή του ενάντια στις νόρμες και στις ανάγκες της αγοράς, που όχι μόνο γνώριζε αλλά και όριζε.

Διάλογος-πυροβολισμός από τον Μπεν Χεχτ, ελεγχόμενο λαχάνιασμα από την παραγνωρισμένη Ρόζλαντ Ράσελ και τον σπουδαίο Κάρι Γκραντ, και το άγγιγμα του Χοκς στη δημοσιογραφία και τον γάμο.

Άψογη, σοφιστικέ κομεντί που κουρελιάζει την υποκριτική μεγαλοαστική τάξη της Ανατολικής Aκτής και δίνει την ευκαιρία για ρεσιτάλ στο μπριλάντε τρίο των Χέπμπορν-Γκραντ-Στιούαρτ.

Γοτθική, υποβλητική, μεθυστική, η «Ρεβέκκα» μοιράζεται ανάμεσα στον Άλφρεντ Χίτσκοκ και στον παρεμβατικό παραγωγό Ντέιβιντ Σέλζνικ, και διατηρεί τον αγγλισμό της μέσα στη χολιγουντιανή μεγαλοπρέπεια των σκηνικών.

Ανυπέρβλητη σε εξυπνάδα και επινοητικότητα βιογραφία ενός πανίσχυρου εκδότη, ο «Πολίτης Κέιν» δεν παύει ούτε στιγμή να είναι η σπουδή ενός μοναχικού και πληγωμένου χαρακτήρα στην πορεία του να επιβληθεί με καθαρά αμερικανικά τεχνάσματα. Τεχνικά πρωτοποριακό, και εντελώς συναρπαστικό φιλμ, ντεμπούτο-σοκ του Όρσον Γουέλς.

Η Κοιλάδα της Κατάρας μπορεί να στιγματίστηκε από τη ρετσινιά του φιλμ που έκλεψε τα μεγάλα Όσκαρ από τον «Πολίτη Κέιν», αλλά μόνο καταραμένη δεν είναι: ο Τζον Φορντ ψυχογραφεί υποδειγματικά το οικογενειακό δράμα Ουαλών μεταλλωρύχων τον 19ο αιώνα.

Στα αφιερώματα για τα φιλμ νουάρ συνήθως μνημονεύεται ως το πρώτο σημαντικό, με πολλή δράση σε κλειστούς χώρους, συνεχείς ανατροπές, αφόρητα διασκεδαστικό ως σήμερα.

Απίθανο σενάριο, κοενικό πριν από την εποχή του, με απρόσμενη τροπή και τρομερή πλάκα, ένα αδέσποτο road movie από τον Πρέστον Στάρτζες, τον πρώτο ολοκληρωμένο σκηνοθέτη-σεναριογράφο στο αμερικανικό mainstream σινεμά, και με ήρωα έναν ηθοποιό, δηλαδή το ίδιο το Χόλιγουντ, σε υπαρξιακό αδιέξοδο.

Τα τελευταία λόγια της Ντέιβις στην ταινία ακούστηκαν από πολλούς ερωτευμένους εκείνα τα χρόνια. Εξαιρετικό μελόδραμα, τεράστια εμπορική επιτυχία.

Άλλη μια προσθήκη στην αδαμάντινη φλμογραφία του Πρέστον Στάρτζες με αφορμή τον γάμο και θέμα την παράνοια, δοσμένη με πλάκα και φρενήρες μοντάζ.

Αγρίως πετσοκομμένη από το στούντιο που την παρήγγειλε, αυτή η τοιχογραφία και ταυτόχρονα ταφόπλακα στην καριέρα του Όρσον Γουέλς είναι μια σειρά από λεπτοδουλεμένα πορτρέτα και λεπτομερή απόδοση της εποχής.

Θα μπορούσε να είναι μια ακόμη παραγωγή ρουτίνας για τη Warner, αλλά η μελαγχολική μπαλάντα συνεχούς αποχαιρετισμού ανάμεσα στον Ρικ και την Ίλσα, την Μπέργκμαν και τον Μπόγκαρτ, σφύζει από ενέργεια, αίσθημα και μια ρομαντική αλήθεια που δεν επαναλήφθηκε έκτοτε.

Σασπένς, μυστήριο, υπέροχο μουσικό θέμα του Ντέιβιντ Ράκσιν και βιτριολικές παρεμβάσεις από τον Κλίφτον Γουέμπ σε ένα αλλόκοτο νουάρ, σαν υπέροχος αναχρονισμός στην καρδιά του είδους.

Το εμβληματικό νουάρ της δεκαετίας του ’ 40, με τρομερή την Μπάρμπαρα Στάνγκουικ στον ρόλο της μοιραίας και συνεχείς μαχαιριές στα ήθη της εποχής και τις προσδοκίες των θεατών. Ο Ρέιμοντ Τσάντλερ με τον Μπίλι Γουάιλντερ παντρεύτηκαν ιδανικά.

Μια καλόκαρδη, δακρύβρεχτη δραματική κομεντί με ιερείς και αμαρτωλούς, ανάλαφρα σχηματισμένους και ενθέρμως ερμηνευμένους.

Πριν κλείσει τα 20 της η Μπακόλ ξεχείλιζε ερωτισμό, ο Μπόγκαρτ της αντιστάθηκε ελάχιστα και παντρεύτηκαν λίγο καιρό αργότερα, ο Χοκς βάζει τους ήρωές του να λένε δολοφονικές ατάκες και να ερωτεύονται εν μέσω πολέμου.

Ξέφρενη μαύρη κωμωδία που προκάλεσε αμηχανία, καθώς πολλοί δεν μπορούσαν να συνδυάσουν την ύπαρξη πτωμάτων πλάι σε σπαρταριστά περιστατικά, show από τον Κάρι Γκραντ που τρέχει πάνω-κάτω σαν μανιακός.

Η πρώτη ταινία που έθιξε το πρόβλημα του αλκοολισμού, δίνοντας Όσκαρ στον Μπίλι Γουάιλντερ και τον πρωταγωνιστή Ρέι Μιλάντ.

Η ελληνική μετάφραση «Θύελλα σε μητρική καρδιά» τα λέει όλα για το ακραίο μελόδραμα της Τζόαν Κρόφορντ που δίνει τα ρέστα της, με κλαμένα και πάντα γουρλωμένα μάτια.

Ο Χίτσκοκ φλερτάρει με τη μόδα της εποχής, την ψυχανάλυση, αλλά ο Σαλβαντόρ Νταλί μένει στη μνήμη με τις ονειρικές σεκάνς που ξεπηδούν από άλλο σύμπαν.

Το μεγαλύτερο σε διάρκεια, πανέξυπνα διακεκομμένο φιλί ανάμεσα στην Ίνγκριντ Μπέργκμαν και τον Κάρι Γκραντ δίνει τον τόνο για την ατμοσφαρική, αγωνιώδη περιπέτεια μυστηρίου που συνδυάζει ερωτισμό και μερικά από τα πιο εξωφρενικά MacGuffin του σκηνοθέτη.

Και μόνο η σκηνή στην οποία βλέπουμε την πλάτη της Μίρνα Λόι και καταλαβαίνουμε πως αντιλήφθηκε την παρουσία του συζύγου της (Φρέντρικ Μαρτς) που επέστρεψε μετά τον πόλεμο, και λαχτάρησε από ανακούφιση, χωρίς να γυρίζει αμέσως το πρόσωπό της προς αυτόν, πιστοποιεί την άφταστη κλάση του Γουίλιαμ Γουάιλερ στον χειρισμό της understated ψυχολογικής λεπτομέρειας.

Οι δημιουργοί του δεν είχαν πρόβλημα να παραδεχτούν πως κάποια στιγμή ούτε και οι ίδιοι καταλάβαιναν τι συνέβαινε στην υπόθεση, έφτιαξαν όμως μια μοναδική σπουδή για ένα φιλμικό είδος, θέτοντας βασικούς κανόνες στο νουάρ.

Δεν έγινε ποτέ «Όσα παίρνει ο άνεμος», αν και αυτός ήταν ο αρχικός στόχος, φιλοξένησε όμως ένα εντυπωσιακό καστ και θεωρείται κι αυτή ταινία του Σέλζνικ, που αν και έβαλε στα credits ως σκηνοθέτη τον Κινγκ Βίντορ, στην πραγματικότητα δούλεψε με 7-8 διαφορετικούς.

Το καλύτερο στριπτίζ στην ιστορία του Χόλιγουντ έγινε με το γάντι της Ρίτα Χέιγουορθ ως Γκίλντα, ή Τζίλντα, αν επιμένετε. Υπήρχαν πολλοί τρόποι για να ξεπεραστεί ο κώδικας λογοκρισίας που είχε επιβάλει ο Χέιζ, κι αυτός ήταν ο διασημότερος.

Μια χριστουγεννιάτικη, κατά τόπους σκληρότατη φαντασία για το τι θα γινόταν αν θεωρούσαμε ως δεδομένη την (υπέροχη) ζωή μας. Η πιο πλήρης καπραϊκή ταινία του Κάπρα.

Ο ρατσισμός, όπως τον διαχειρίστηκε διακριτικά και συνετά ο Ελία Καζάν, σε μια Συμφωνία Κυρίων (στον δημιουργό και το στούντιο που το ενέκρινε) απέσπασε Όσκαρ ταινίας και σκηνοθεσίας, λίγο μετά τον πόλεμο.

Η σύγκρουση δύο γενεών, ο σκληρός και άκαμπτος Τζον Γουέιν ενάντια στον φρέσκο και μαλθακό Μοντγκόμερι Κλιφτ, η Αμερική πριν και μετά τον πόλεμο.

Αλησμόνητη μελέτη πάνω στην απληστία: ο Χιούστον θυμάται το «Greed» του Φον Στρόχαϊμ από την εποχή του βωβού, ο χρυσός χάνεται στον αέρα, γιατί ακόμη και οι πιο σκληρές ιστορίες μπορούν να καταλήξουν σε φάρσα.

Οι Νοικοκυρές σε Απόγνωση της κλασικής εποχής, ένα κείμενο που τσακίζει την ηρεμία της προαστιακής ζωής και βγάζει στην επιφάνεια τις ανασφάλειες των κακομαθημένων συζύγων στις μεταπολεμικές ΗΠΑ.

Πομπώδης μάλλον για τα σημερινά δεδομένα, αλλά γενναία για τότε ματιά πάνω στην πολιτική και την αναπόφευκτη ηθική σήψη όσων υπερφιλόδοξων ασχολούνται με αυτή.

Και πάλι από τον πρύτανη των αποχρώσεων, Γουίλιαμ Γουάιλερ, μια υποδειγματική μεταφορά θεατρικού με βάση ένα μυθιστόρημα του Χένρι Τζέιμς και την κορυφαία ερμηνεία της Ολίβια ντε Χάβιλαντ στον ρόλο του θύματος που παίρνει σκληρή εκδίκηση.

Ο Κάγκνεϊ αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο να είναι ο μεγαλύτερος κακοποιός και στο να είναι ένα υπάκουο παιδί που κάνει τα χατίρια της μητέρας του σε ένα έξοχα σκηνοθετημένο πορτρέτο από τον Ραούλ Γουόλς.

Πολύς διάλογος, αλλά σε υψηλότατο επίπεδο, στην καλύτερη ταινία για το θέατρο, με δηλητηριώδες ατάκες, σαρδόνια πικρία, έντονη γοητεία, τη Μέριλιν Μονρόε σε «αφελή» φόρμα και την Μπετ «Μάργκο» Ντέιβις να εκστομίζει: «Δέστε τις ζώνες σας, η βραδιά θα έχει λακκούβες».

Το νουάρ αρχίζει δειλά να δείχνει τον δρόμο στην ταινία καταδίωξης με επίκεντρο μια ληστεία και διερεύνηση του τι μπορεί να πάει στραβά, με έμφαση στους χαρακτήρες και τις αδυναμίες τους.

Παλιομοδίτικο, σε ένα σινεμά που άλλαζε σιγά-σιγά, με τη συγκινητική όμως ματιά του Φορντ πάνω σε παραδοσιακές αξίες, που έβλεπε να εκτιμώνται και πάλι μετά τα δύσκολα χρόνια του πολέμου.

Μόλις τα μεγαλοστελέχη των στούντιο είδαν την κατάμαυρη, αλλά τόσο σοφή πραγματεία του Μπίλι Γουάιλντερ για την πόλη που τον ανέδειξε πρότειναν να εξοριστεί με πίσσα και πούπουλα. Η «Λεωφόρος της Δύσης» είναι ένα μοναδικό μαυσωλείο για τους ξεζουμισμένους σταρ του βωβού, και ταυτόχρονα η μεγάλη ειρωνεία για την μπίζνα του έρωτα, με φόντο την αρτίστικη υστεροφημία.

Μιούζικαλ-κουφέτο, η ωδή του γουστόζικου Βινσέντε Μινέλι στο Παρίσι, την γραφική ομορφιά του και τους μεγάλους ζωγράφους του 19ου αιώνα, μια μπαλετική φαντασία με παστέλ naïveté.

Μια περιπέτεια σε φυσικό αφρικανικό ντεκόρ (σπάνιο για την εποχή) από τον Χέμινγουεϊ των σκηνοθετών, Τζον Χιούστον, και ένα απρόσμενο, αλλά συγκινητικά ταιριαστό ζευγάρι, τον σκληρό Μπόγκι και τη γεροντοκόρη Χέπμπορν. Το πόσο αλκοόλ ήπιαν στα γυρίσματα για να μην πάθουν ελονοσία από το νερό δεν λέγεται…

Ο θεατροθρεμμένος Καζάν αναδεικνύει την ποιητική δύναμη του Τενεσί Γουίλιαμς, ο Άλεξ Νορθ ποτίζει με τζαζ τη συνήθως συμφωνική μουσική του Χόλiγουντ, ο Μάρλον Μπράντο με το σέξι φανελάκι ουρλιάζει «Στέλλα» και η Βίβιαν Λι πλάθει μια τραγική Μπλανς Ντιμπουά.

Από τον σκηνοθέτη του «West Side Story» και της «Μελωδίας της Ευτυχίας» ένα σπάνιο δείγμα αξιότιμης επιστημονικής φαντασίας, με προειδοποιητικό μήνυμα και συναρπαστική εξέλιξη.

Μια πολύ απλή ιδέα μετατρέπεται σε ένα έξοχο φιλμ, μια πάλη μεταξύ του Καλού και του Κακού, κάτω από μια ασφυκτική χρονική πίεση, καθώς οι κάτοικοι της πόλης έχουν λίγη μόνο ώρα να αποφασίσουν αν θα στηρίξουν τον Γκάρι Κούπερ ή όχι.

Το καλύτερο μιούζικαλ όλων των εποχών υπογράφει το είδος και τα έχει όλα, από τα ατελείωτα πόδια της Σιντ Τσαρίς, την κωμωδία του σοβαροφανούς, πρώιμου Χόλιγουντ και το τρελά κεφάτο καστ με επικεφαλής τον Τζιν Κέλι μέχρι ένα τεράστιο νούμερο στο φινάλε που συνοψίζει την ενέργεια και το elan του μουσικοχορευτικού κινηματογράφου.

Στην τελευταία μεγάλη ταινία του ο Φριτς Λανγκ δείχνει την ασχήμια του κόσμου όπου βασιλεύουν εγκληματίες και διεφθαρμένοι πολιτικοί αλλά και πώς αυτός μπορεί να καταρρεύσει οριστικά από μια αλληλουχία περιστατικών.

Το Χόλιγουντ στα πιο σοβαρά του, σε σκηνοθεσία του μυαλωμένου Φρεντ Ζίνεμαν, και ένα πολυπρόσωπο δράμα που κατανέμεται σωστά στη μεγάλη διάρκεια και εξετάζει τον πόλεμο με πιο ψύχραιμο μάτι και την απαραίτητη απόσταση – συν η σκηνή του φιλιού στην παραλία και το ντεμπούτο του Σινάτρα ως ηθοποιού με αξιώσεις.

Η ξανθιά Μονρόε είναι πλέον σταρ και τραγουδά «Diamonds are a girl’s best friend», η μελαχρινή Τζέιν Ράσελ ψάχνει για αληθινή αγάπη, σαρκασμός και γκλάμουρ ατμόσφαιρα από τον, βετεράνο πλέον, Χοκς.

Το Χόλιγουντ στη Ρώμη με μία από τις πιο χαριτωμένες ρομαντικές κομεντί και το πριγκιπικό άγγιγμα της Όντρεϊ Χέπμπορν που έφερε ευρωπαϊκή χάρη σε μια νέα, υπερατλαντική εξίσωση που κράτησε για πολλά ακόμη χρόνια.

Όχι ακριβώς μιούζικαλ, αλλά ένα ατελές, όπως και πολυτελές κι ενθουσιώδες remake της πιο κλασικής χολιγουντιανής ιστορίας, δηλαδή της ανόδου μιας στάρλετ με την παράλληλη παρακμή του φτασμένου ειδώλου-Πυγμαλίωνά της. Με την Τζούντι Γκάρλαντ και τον Τζέιμς Μέισον

Μπορεί η ταινία να πήρε το όνομα ενός ήρωά της, αλλά η πραγματική πρωταγωνίστρια είναι η Τζόαν Κρόφορντ και εχθρός της η Μερσέντες Μακέμπριτζ, γι’ αυτό χρειάστηκε να περάσει κάποιος καιρός μέχρι το ανυποψίαστο κοινό να χωνέψει πως μπορούν και οι γυναίκες να κυριαρχούν στα γουέστερν.

Η καλλιτεχνική μετάνοια του προδότη Καζάν, ένα ρωμαλέο δράμα με καταπληκτικές ερμηνείες όχι μόνο από τον Μπράντο αλλά και από δύο σπουδαίους ηθοποιούς, τον Λι Τζ. Κομπ και τον Ροντ Στάιγκερ.

Το σασπένς ως άσκηση κλειστοφοβίας, με τον Χίτσκοκ να παρομοιάζει τον ηδονοβλεψία-φωτογράφο Τζέιμς Στιούαρτ που κρυφοκοιτάζει παθητικά τα διαμερίσματα των απέναντι γειτόνων με τον τηλεθεατή που θυσιάζει την πραγματική ζωή για να χαζεύει στο χαζοκούτι – ο κίνδυνος είναι φονικός και η Γκρέις Κέλι τόσο παραμελημένη…

Η πρώτη μεγάλη παραγωγή που καταπιάνεται με την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, θέμα απαγορευμένο ως τότε, με τον Σινάτρα να σηκώνει άξια στους ώμους του το δράμα του ήρωα.

Το πρώτο καθαρόαιμο δράμα τηλεοπτικής λογικής στο σινεμά κέρδισε όλα τα βασικά Όσκαρ και έδωσε βήμα σε ελάχιστα φωτογενείς ηθοποιούς, όπως ο Έρνεστ Μποργκνάιν.

Μια στοιχειωτική παραβολή για το καλό και το κακό που ενόχλησε και θάφτηκε στην εποχή του, αλλά ανακαλύφθηκε εκ νέου από τους Γάλλους θεωρητικούς – ο προικοθήρας απατεώνας Ρόμπερτ Μίτσαμ που κυνηγάει τα παιδάκια είναι αξέχαστος. Δυστυχώς, ο Τσαρλς Λότον δεν ξανασκηνοθέτησε έκτοτε.

Η οριστική, μεταθανάτια ειδωλοποίηση του Τζέιμς Ντιν αλλά και η πεποίθηση πως υπάρχει μια γένια νέων που αμφισβητεί έντονα τον τρόπο ζωής της εποχής και ψάχνει, άτσαλα ακόμη, να διαφύγει.

Εξαιρετική μουσική και μεγαλειώδες θέαμα, με τον Γιουλ Μπρίνερ σε έναν ρόλο που κατέκτησε δικαιωματικά και την Ντέμπορα Καρ να συνθέτει λεπτομέρειες μέσα από τον άκαμπτο, ως συνήθως, χαρακτήρα που καλείται να ενσαρκώσει.

Χαώδες και μακροσκελές, το φιλμ του Τζορτζ Στίβενς δαμάζει τη ζόρικη καρδιά των Τεξανών και μεταφράζει το μελόδραμα σε ακατανίκητη Americana.

Πιθανότατα η ταινία που οριοθετεί χρονικά το τέλος του κλασικού αμερικανικού γουέστερν, από τις πιο διάσημες στην καριέρα του Φορντ με ιστορικό φινάλε που κοπιάρεται συχνά.

Ένα ερμητικό, κεκλεισμένων των θυρών δικαστικό δράμα μετατρέπεται σε αγωνιώδες θρίλερ χαρακτήρων, έντονο σχόλιο στην κοινωνία μέσα από τους τύπους των ενόρκων που παριστάνουν τους δικαστές με διαφορετικό τρόπο. Εντυπωσιακό ντεμπούτο του Σίντνεϊ Λιούμετ.

Το κύκνειο άσμα του Λίο Μακάρεϊ είναι απερίστροφα ένα μελόδραμα για τους δακρυγόνους, αλλά λούζεται δοξασμένα από το φωτοστέφανο της θυσίας και τη γοητεία των πρωταγωνιστών του.

Διασκευή έργου της Άγκαθα Κρίστι, διάσημη για το twist στο φινάλε, που συγκαταλέγεται πάντα σε αντίστοιχες λίστες – συν τοις άλλοις και από τις πρώτες ταινίες που βασίστηκε τόσο πολύ σε κάτι τέτοιο.

Περιπέτεια που αντιτίθεται ξεκάθαρα στον φυλετικό ρατσισμό και μας προετοιμάζει για τα ’60s, ο Κέρτις και ο Πουατιέ δραπετεύουν από τη φυλακή και αντιλαμβάνονται πως τελικά δεn τους χωρίζει τίποτα.

Ο θρίαμβος του Μινέλι με τα 9 Όσκαρ, που έγκειται όμως κυρίως στα επιμέρους στοιχεία της ταινίας, τις χορογραφίες, την ατμόσφαιρα της εποχής, τα κοστούμια και τη μουσική, παρά στην κάπως τετριμμένη για τα σημερινά δεδομένα ιστορία.

Έρως και θάνατος σε μια υψιπετή, εμμονική συμφωνία, με σωσίες και ίλιγγο, ξανθές και μοναστήρια, αγωνία και βρόμικες σκέψεις, με φόντο τον Ειρηνικό και χαλί τη μαγική μουσική του Μπέρναρντ Χέρμαν.

Αγέραστο δικαστικό φιλμ, συχνά ανaφερόμενο στα πιο εκλεκτά του είδους, με εύφλεκτο θέμα (βιασμός), σωστό ρυθμό και ερμηνείες που συνοδεύονται από τις μελωδίες του Ντιουκ Έλινγκτον.

Και μόνο για τη σκηνή της αρματοδρομίας, ο Μπεν Χουρ κερδίζει τη θέση του στο υπερθέαμα που μόνο το Χόλιγουντ μπορεί να συνθέσει, ξεπερνώντας τον σκληρό πυρήνα της θρησκευτικής υπερπαραγωγής.

Ένας επαγγελματίας ψεύτης, δηλαδή ο επιτυχημένος διαφημιστής της Madison Avenue, Κάρι Γκραντ, δεν μπορεί να είναι τελείως αθώος, σε έναν ωκεανό παρεξηγήσεων και κατασκοπικών μυστικών. Επιπροσθέτως, η ωρολογιακή καταδίωξη με το ψεκαστικό αεροπλανάκι, λίγα χρόνια πριν από τις ανεξήγητες επιθέσεις από τον ουρανό, στα «Πουλιά».

Κοντά στη δύση της καριέρας του Φορντ, κινούμενο στην απέναντι πλευρά από το High Noon, καθώς εδώ ο Τζον Γουέιν δεν έχει ανάγκη τη βοήθεια των κατοίκων,αλλά απευθύνεται μόνο σε επαγγελματίες.

Τρανσβεστισμός και επιβίωση δυο φτωχοδιάβολων, με αγκίστρι τη Μέριλιν και δράστες τον Τόνι Κέρτις και τον πολύ αστείο Τζακ Λέμον, σε μια φοβιστικά τέλεια ταινία, και πάλι από τον Μπίλι Γουάιλντερ.