Οι φίλες μου με αποκαλούσαν κάποτε Μίστερ Μπιγκ. Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί αλλά μετά μου εξήγησαν κάτι για μια σειρά στη Νέα Υόρκη αλλά και πάλι δεν κατάλαβα γιατί δεν έχω πάει και ποτέ μου στη Νέα Υόρκη.
Εμένα λοιπόν, Μπάμπη με λένε δεν σας συστήθηκα, είμαι ένας άνθρωπος βαθιά ρομαντικός αλλά έχω ένα θέμα με την προσέγγιση του άλλου φύλου. Αυτό γιατί, ενώ νομίζω ότι τα κάνω όλα σωστά και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα μήπως οι φίλες μου με τρολάρουν; Τέλοσπαντων, να θυμηθώ να τις ξαναρωτήσω για αυτόν τον Μίστερ, εκεί λοιπόν που τα κάνω όλα «σωστά», όλο κάτι στραβώνει. Παραλίγο και τη νύχτα που γνώρισα την αγάπη της ζωής μου εν ονόματι Γκόλφω, ναι Γκόλφω δεν θέλω σχόλια και μάλιστα αν σκεφτείτε ότι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου, μετά τη μάνα μου και τη Γκόλφω είναι η μπάλα.
Εκείνο λοιπόν το βράδυ, ήμουν αποφασισμένος. Τέρμα πλέον Μπάμπη, είπα στον εαυτό μου, θα λάμπεις Μπάμπη μου, και σενιαρίστηκα και πήγα στο πάρτι του παλιού συμμαθητή και νυν παράγοντα της περιοχής.
Εκεί λοιπόν, ξεκίνησα με το σύστημα του γόη, τύπου σφυρίζω αδιάφορα για να τσεκάρω κατάσταση και φάτσες. Εκεί λοιπόν, την είδα. Μεταξύ καναπεδακίων και άλλων finger food -σάμπως είχαμε και στο χωριό μας- στεκόταν και τα κοιτούσε περίεργα και δοκίμαζε διακριτικά, σχεδόν ενοχικά, τα πάντα από τις πιατέλες. Εκεί, το κατάλαβα ότι ήταν η γυναίκα της ζωής μου και έπρεπε να δράσω. Εκεί που περπατούσα σαν να ήμουν μόνος στο δωμάτιο, έπεσα εντελώς τυχαία πάνω της, ρίχνοντας το μισοφαγωμένο τυροπιτάκι στο καθαρό και φρεσκοσιδερωμένο πουκάμισό μου.
«Μπάμπης» της λέω προσπαθώντας να γλιτώσω το ρούχο από τα τυρένια κομμάτια. «Γκόλφω» μου απαντάει προσπαθώντας να με βοηθήσει να καθαρίσω. Τώρα που το θυμάμαι, νομίζω ότι ένα κομμάτι που πήρε από το πουκάμισο πρέπει να το έφαγε. Να θυμηθώ να τη ρωτήσω και αυτήν.
«Είσαι με κάποιον εδώ;» τη ρωτάω στα καπάκια και αυτή σχεδόν απορημένη «Γιούργια είπαμε σε λένε;». Τότε με ύφος μάγκα 500 κιλών της απαντώ «Δεν σου αρέσουν οι άνδρες που βγαίνουν μπροστά;». Αυτή χαμογελάει και προχωράει απέναντι στο τραπέζι με τα ποτά.
Κρύος ιδρώτας με έπιασε καλοί μου άνθρωποι και σκεφτόμουν μία τον Μίστερ Μπιγκ, μία το επόμενο σύστημα προσέγγισης, μία την Γκόλφω με το κόκκινο φόρεμα, που φωτιά είχε βάλει στην καρδιά μου.
Ξεκινάω λοιπόν να πηγαίνω προς το μέρος της κάνοντας λίγο τον Τραβόλτα, λίγο τον Νουρέγιεφ και ενώ την πλησιάζω, αρχίζω να περιστρέφομαι γύρω της, παίρνοντας το ποτό που μόλις είχε φτιάξει από το χέρι. Εκείνη την ώρα ήξερα. Ή είχα βάλει γκολ από τα αποδυτήρια ή είχα πάρει κόκκινη. Τελικά, το χορευτικό αλά λίμνη των κύκνων μου έκλεισε το μάτι. Για πρώτη φορά είχα βάλει γκολ στην τύχη.
Παρόλα αυτά η Γκόλφω ενώ χαμογελάει πονηρά και κάνει μια περιστροφή τριγύρω μου, πάει πάλι στο τραπέζι να φτιάξει άλλο ποτό.
Εκεί, στέκομαι πίνοντας μηχανικά ένα πράγμα που ποτέ δεν κατάλαβα τι ήτανε και μονολόγησα «Μπάμπη, τα παίζεις όλα ή τίποτα». Έβαλα το κεφάλι κάτω και σαν πολιορκητικός κριός πήγα προς το μέρος της, της πήρα το ποτό από το χέρι, το άφησα μαζί με το δικό μου και άρχισα να την χορεύω στενό μαρκάρισμα, καλά να είναι και ο dj που είχε βάλει και τραγούδι από αυτό το Dirty Dancing που πολύ αγαπάνε τα κορίτσια ακόμα και της δικής μας γενιάς.
Από εκείνο το βράδυ, που έπαιξα ότι σύστημα είχα και δεν είχα, η Γκόλφω είναι στη ζωή μου. Ακόμα θυμάται το πως έφυγα καταπάνω της γιούργια και το μισοφαγωμένο τυροπιτάκι και γελάει, ακόμα θυμάται τις σβούρες που έκανα γύρω της σαν να ήμασταν σε παράσταση της λίμνης των κύκνων και γλυκαίνεται, την επίθεση κατά μέτωπο που δέχθηκε από τον Μπάμπη πολιορκητικό κριό που τόσο την έκανε να αισθανθεί σαν την ωραία Ελένη της Τροίας. «Νόμιζα ότι ήσουν μεθυσμένος» μου εξομολογήθηκε την επόμενη μέρα. «Ναι, από έρωτα» της απάντησα και πάρτην κάτω. Μέσα σε ένα χρόνο παντρευτήκαμε.
Ηθικό δίδαγμα: δοκιμάστε ότι σύστημα έχετε ή δεν έχετε. Δοκιμάστε αν θέλετε και κανένα από τα δικά μου. Μην ξεχνάτε όμως ότι πολλά γκολ μπαίνουν στην τύχη και κάποια από αυτά είναι τα καλύτερα.
σχόλια