Ο γλωσσολόγος που αποκάλυψε τα μυστικά του Δίσκου της Φαιστού μιλά στο LIFO.gr

Ο γλωσσολόγος που αποκάλυψε τα μυστικά του Δίσκου της Φαιστού μιλά στο LIFO.gr Facebook Twitter
Η ανακάλυψη ακόμα και μιας λέξης που χρησιμοποιούνταν μερικές χιλιετίες πριν με εξιτάρει περισσότερο και από τα πιο πολύτιμα, τα πιο πολυτελή μουσειακά εκθέματα. Εν αρχή, βλέπετε, είναι ο λόγος! Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
5

Ένα επάργυρο σουβενίρ από την Κρήτη που αναπαρίστανε τον Δίσκο της Φαιστού ήταν, θυμάμαι, το πρώτο «στολίδι» που κρέμασα μαθητής ακόμα στον λαιμό, συνεπαρμένος από το μυστήριο που τον περιέβαλλε. Στις τρεις δεκαετίες που πέρασαν από τότε, η έρευνα προχώρησε αρκετά, όταν λοιπόν έμαθα πόσο έχει συνεισφέρει σε αυτό ο καθηγητής Γκάρεθ Όουενς, που πρόσφατα ανακοίνωσε ότι ο δίσκος έχει πλέον αναγνωστεί σε ποσοστό 90%, έσπευσα στην ανοικτή ομιλία-συζήτηση Η Φωνή του δίσκου της Φαιστού στο Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), όπου αφού τον άκουσα «εκβίασα» σχεδόν –με δεδομένο τον ελάχιστο χρόνο που διέθετε– μια πρόθυμη, εν τέλει, συνέντευξη.

Ουαλός την καταγωγή ήρθε στην Κρήτη φοιτητής και «ξώμεινε» εκεί τριάντα χρόνια τώρα. Ερευνητής γλωσσολόγος με ειδικότητα στη μινωϊκή γραφή, σήμερα είναι υποδιευθυντής του γραφείου Διεθνών Σχέσεων του ΤΕΙ Ηρακλείου, υπεύθυνος και διδάσκων του προγράμματος Erasmus/Socrates.

Απολαυστικός ομιλητής και συν-ομιλητής, επινοητικός, χιουμορίστας, ελληνολάτρης, υιοθέτησε πλήρως την κουλτούρα της δεύτερης πατρίδας του, παντρεύτηκε Κρητικιά, έκανε οικογένεια και εγκαταστάθηκε στη Φαιστό, τον περίφημο δίσκο της οποίας –ένα από τα αρχαιότερα σωζόμενα μινωϊκά γραπτά μνημεία, ηλικίας 3.700 ετών– κατάφεραν, λέει, μαζί με τον συνεργάτη του Τζον Κόουλμαν να αναγνώσουν σε ποσοστό 90% ύστερα από εντατική έρευνα δέκα χρόνων, η δε μεγαλύτερη πρόκληση γι' αυτόν είναι να προσπαθήσει να αναγνώσει τους δύο τελευταίους στίχους του κειμένου, που παραμένουν «σκοτεινοί».

Μη νομίζετε ότι η «αρχαιοπληξία» είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, απαντά σε πολλές χώρες, απλώς εμείς εδώ τα τραβάμε όλα στα άκρα!

Εκτός από την Κρήτη και τον μινωικό πολιτισμό, ο κ. Όουενς λατρεύει τον Όμηρο, τη Σαπφώ, τον Γουίλιαμ Μπλέικ και τον Τζορτζ Όργουελ. Πιστεύει πολύ στον διάλογο επειδή προωθεί την επικοινωνία, την επαφή, τον ίδιο τον έρωτα ως ύψιστη μορφή διαπροσωπικής συνάντησης, εκτιμά ότι το κλίμα, η γεωγραφία και η εδαφική μορφολογία διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό ανθρώπους και λαούς, τάσσεται δε υπέρ μιας δημοκρατικής, ισότιμης και ενωμένης Ευρώπης, «που φυσικά και δεν νοείται χωρίς την Ελλάδα».

Αξιοσημείωτα βρήκα επίσης όσα είπε για την πολιτισμική συνύπαρξη, την αξία της συναισθηματικής νοημοσύνης, τις διαφορές γραφής και γλώσσας και το πόσο «ελληνόφωνοι» ήταν οι Μινωίτες. Εννοείται ότι η συζήτηση που ακολουθεί, όπως και η ομιλία στο ΕΚΤ, έγιναν στα ελληνικά, τα οποία μιλά (άπταιστα) με τη χαρακτηριστική κρητική προφορά.

Ο γλωσσολόγος που αποκάλυψε τα μυστικά του Δίσκου της Φαιστού μιλά στο LIFO.gr Facebook Twitter
Πρόκειται για μια θρησκευτική συλλαβική μινωική επιγραφή με ποιητική παρήχηση, κάτι σαν μαντινάδα ή σαιξπηρικό σονέτο. Η πρώτη όψη του δίσκου.

 

— Ώστε, λοιπόν, το κείμενο του Δίσκου της Φαιστού δεν είναι κάποια φοβερή αρχαία προφητεία, μήτε κάποιο κρυπτογραφημένο μήνυμα εξωγήινων – γιατί μέχρι κι αυτά έχουν γραφτεί!

Ευτυχώς ή δυστυχώς, καμία σχέση! Πρόκειται για μια θρησκευτική συλλαβική μινωική επιγραφή με ποιητική παρήχηση, κάτι σαν μαντινάδα ή σαιξπηρικό σονέτο, όπως είπα και στο ΕKT. Την οποία έχουμε μεν αναγνώσει στο μεγαλύτερο μέρος της, δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι την έχουμε «μεταφράσει» ή ερμηνεύσει αυτολεξεί, έχουμε απλώς πλησιάσει πολύ στο νόημα.

Αν τώρα κάποιος διαφωνεί με την προσέγγιση αυτή, ευχαρίστως να ακούσουμε την πρότασή του, ακόμα και να την υιοθετήσουμε, αν μας πείσει ότι έτσι δουλεύει ή πρέπει να δουλεύει η επιστήμη! Η απαγγελία της γραφής του δίσκου γίνεται κατά προσέγγιση με βάση τις φωνητικές αξίες της μυκηναϊκής γραμμικής γραφής Β', δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς ακριβώς μιλιόντουσαν τα μινωίτικα.

— Είπατε ότι πιθανόν να χρησίμευε και ως τάμα υγείας...

Ναι, ενδεχομένως για την ευτυχή κατάληξη μιας γέννας, τη μεγαλύτερη δοκιμασία για εκατομμύρια γυναίκες ακόμα και σήμερα. Γι' αυτό και η επίμονη αναφορά στην έγκυο θεότητα. Με δεδομένη, μάλιστα, την αναβαθμισμένη θέση της γυναίκας στη μινωική κοινωνία, δεν αποκλείεται ο «ποιητής» να ήταν γένους θηλυκού.

— Μια σύντομη περιγραφή με τεχνικούς όρους;

Ο δίσκος έχει και στις δύο του πλευρές συνολικά 242 σημεία γραφής, 61 λέξεις και 18 στίχους ομοιοκατάληκτους. Έξι αναφέρονται στο φως, έξι στη δύση του, τρεις σε μία έγκυο θεότητα και άλλες δέκα είναι επίθετα της ίδιας, ουσιαστικά, φωτεινής θεότητας που άλλοτε ονομάζεται Πασιφάη (η μητέρα του Μίνωα) άλλοτε πάλι Αστάρτη-Αφαία, η μεσανατολικής προέλευσης θεότητα του έρωτα, του πολέμου, της φύσης και των βουνών, που αργότερα οι Κύπριοι ονόμασαν Αφροδίτη.

Σημείο αναφοράς της ήταν ο Αυγερινός, το φωτεινότερο για εμάς άστρο στο στερέωμα. Με χριστιανικούς όρους θα μιλούσαμε για «θεοφάνεια» και «ανέσπερο φως». Η ίδια η Φαιστός άλλωστε ερμηνεύεται στα μινωίτικα ως «Πόλη του φωτός», πολλούς αιώνες προτού «σφετεριστεί» τον τίτλο αυτόν το Παρίσι!

— Γιατί όμως το εύρημα αυτό θεωρείται τόσο εξαιρετικό;

Γιατί όσο πιο πίσω πάμε στο παρελθόν, τόσο πιο δύσκολο είναι να ερμηνεύσουμε μια επιγραφή, είναι μικρότερες οι «βάσεις δεδομένων». Ο Δίσκος της Φαιστού περιέχει, όπως είπαμε, 61 λέξεις, ένα μεγάλο κείμενο, που μάλιστα έχει διασωθεί ολόκληρο. Η αμέσως επόμενη καλύτερα σωζόμενη επιγραφή σε γραμμική Α' από το ιερό κορυφής του Γιούχτα περιέχει μόλις 8, από τις οποίες οι μισές απαντούν επίσης στην πίσω πλευρά του δίσκου!

Εκτός όμως από ξεχωριστή γραπτή μαρτυρία, ο Δίσκος της Φαιστού είναι επίσης ένα υψηλής αξίας καλλιτέχνημα. Κάτι ακόμα εξαιρετικά σημαντικό είναι ότι ο πηλός του ήταν ψημένος. Αυτό δεν συνηθιζόταν τότε, δείγμα ότι οι κατασκευαστές του ήθελαν να διατηρηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, ενδεχομένως να χρησιμεύσει και ως ιστορική μαρτυρία. Αυτό το γεγονός είναι από μόνο του σπουδαίο.

Σε αντίθεση μάλιστα με τις άλλες, διοικητικού/λογιστικού συνήθως περιεχομένου μινωικές επιγραφές που έχουν ως τώρα ανευρεθεί, αυτή εδώ έχει θρησκευτικό/ποιητικό περιεχόμενο και ως τέτοια είναι μοναδική στο είδος της. Εφόσον, βέβαια, υπήρχε η τεχνογνωσία να φτιαχτεί ένας τέτοιος δίσκος, η μήτρα, οι σφραγίδες κ.λπ., σίγουρα θα είχαν κατασκευαστεί κι άλλοι που απλώς ακόμα δεν έχουν ανακαλυφθεί και που θα προέρχονταν, πιθανότατα, από το ίδιο «τυπογραφείο», το πρώτο στην Ιστορία!

Ο γλωσσολόγος που αποκάλυψε τα μυστικά του Δίσκου της Φαιστού μιλά στο LIFO.gr Facebook Twitter
Η αμέσως επόμενη καλύτερα σωζόμενη επιγραφή σε γραμμική Α' από το ιερό κορυφής του Γιούχτα περιέχει μόλις 8 λέξεις, από τις οποίες οι μισές απαντούν επίσης στην πίσω πλευρά του δίσκου!

— Είναι, άραγε, η γλώσσα του Δίσκου της Φαιστού μια γλώσσα «ελληνική» έστω πρώιμη, όπως ισχυρίζονται κάποιοι;

Φυσικά και όχι! Η γραμμική Α' είναι γλώσσα μινωίτικη, συγγενική μεν με τη μεταγενέστερη ελληνική, διακριτή δε. Επίσης, είναι άλλο πράγμα η γραφή και άλλο η γλώσσα...

— Ορισμένοι ακροατές της διάλεξής σας «θίχτηκαν», θυμάμαι, ακούγοντας αυτό. Γιατί μπορεί το ενδιαφέρον του μέσου Έλληνα για την αρχαιολογία και την Ιστορία να έχει αυξηθεί κατακόρυφα, το ίδιο όμως και η «εθνικιστική» πρόσληψη του παρελθόντος.

Θα προτιμούσα να μην τη χαρακτηρίσω εθνικιστική, κι ας παίρνει κάποτε τέτοιες στρεβλές μορφές. Στην Ελλάδα, βλέπετε, ζούμε μέσα στην Ιστορία, περιβαλλόμαστε από αυτήν, τη βλέπουμε, τη διδασκόμαστε, λογικό είναι να μας απασχολεί τόσο, για το καλύτερο ή το χειρότερο. Το πολυτιμότερο πράγμα που έχουμε εξάλλου στον τόπο αυτό, εκτός από το κλίμα και το φυσικό περιβάλλον, είναι ο πολιτισμός μας και σε αυτόν οφείλουμε να επενδύουμε όσο μπορούμε καλύτερα. Μη νομίζετε, έπειτα, ότι η «αρχαιοπληξία» είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, απαντά σε πολλές χώρες, απλώς εμείς εδώ τα τραβάμε όλα στα άκρα!

— Είναι κι αυτή η νοοτροπία του μικρού, «ανάδελφου», διαρκώς διωκόμενου, αλλά πάντα ηρωικά αμυνόμενου έθνους που μας βασανίζει.

Κοιτάξτε, όποιος είναι ανοιχτός σε νέες ιδέες, ερεθίσματα, οπτικές κ.λπ. δεν φοβάται. Αυτοί που προτιμούν να κλείνονται σε έναν ιδεατό μικρόκοσμο είναι άνθρωποι που φοβούνται. Κάτι που μου αρέσει στην Κρήτη είναι ότι οι άνθρωποι εδώ κρατάνε δυνατές τις παραδόσεις, ταυτόχρονα όμως είναι ανοιχτοί στο καινούργιο ακριβώς επειδή δεν καταλαβαίνουν από φόβο. Εντάξει, όχι όλοι, ισχύει όμως για πολλούς!

— Να υποθέσω, οπότε, ότι δεν πιστεύετε στην κατά Χάντινγκτον σύγκρουση των πολιτισμών.

Καθόλου, αντίθετα πιστεύω στη συνάντηση, τον συγκερασμό και τη συμφιλίωσή τους. Διαφωνείς μαζί μου, ok, βάζω τη ρακή, βάζεις τους μεζέδες, καθόμαστε σε ένα τραπέζι και τρωγοπίνοντας τα βρίσκουμε, αλλά και να μην τα βρούμε, μένει η καλή καρδιά, που λέμε, κι αυτό από μόνο του έχει μεγάλη σημασία!

Πρόβλημα έχω μόνο με τον ιδεοληπτικό φανατισμό, είτε αυτός αφορά τη θρησκεία, είτε την πολιτική, είτε ακόμα και την επιστημονική έρευνα, χωρίς να εξαιρώ τον δικό μου τομέα. Νομίζω γενικά ότι όταν, εκτός από το να μιλάμε, μάθουμε και να ακούμε, θα προοδεύσουμε πολύ περισσότερο ως είδος.

Προσωπικά π.χ. δίνω μεγάλη προσοχή στο τι μου λένε οι φοιτητές μου, ακόμα και άνθρωποι άσχετοι με το αντικείμενο, γιατί μπορεί να μου προσφέρουν μια οπτική ή ερμηνεία που ίσως δεν είχα αντιληφθεί εξαρχής. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η ύπαρξη διαλέκτων στη μινωική γλώσσα, ακριβώς όπως στις σύγχρονες, κάτι που δεν φανταζόμουν ως φοιτητής – ο Δίσκος της Φαιστού φαίνεται πως έχει γραφεί στη λεγόμενη μεσσαρίτικη διάλεκτο (περιοχή Μεσσαράς).

— Όταν, ωστόσο, λέτε ότι γλώσσα και γραφή διαφέρουν, τι εννοείτε;

Κοιτάξτε, η γραφή είναι ένα εργαλείο, η γλώσσα ένα άλλο. Αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο. Μπορεί να ταυτίζονται, μπορεί όμως και να διαφέρουν εντελώς. Το όνομά μου, π.χ., «Γκάρεθ», μπορεί να γραφτεί με ελληνικούς χαρακτήρες, αυτό όμως δεν το κάνει όνομα ελληνικό. Τα τουρκικά, επίσης, γράφονται πλέον με λατινικούς χαρακτήρες, που σημαίνει ότι κάθε Ευρωπαίος μπορεί να τα διαβάσει, τι θα καταλάβει όμως εκτός ίσως από λέξεις όπως «μπακλαβάς», «κανταΐφι» και «καφές»;

— Τι σας ευχαριστεί πιο πολύ στη δουλειά σας;

Η ανακάλυψη ακόμα και μιας λέξης που χρησιμοποιούνταν μερικές χιλιετίες πριν με εξιτάρει περισσότερο και από τα πιο πολύτιμα, τα πιο πολυτελή μουσειακά εκθέματα. Εν αρχή, βλέπετε, είναι ο λόγος! Έπειτα, είμαι της άποψης ότι ο άνθρωπος ουσιαστικά δεν αλλάζει, μπορεί να εξελίσσεται τεχνολογικά, αλλά η φύση του –οι επιθυμίες, οι αγωνίες, οι χαρές, οι φόβοι κ.λπ.– παραμένει αμετάβλητη. Οι Μινωίτες π.χ. μας μοιάζανε περισσότερο απ' ό,τι ίσως πιστεύουμε, οπότε μελετώντας το παρελθόν είναι σαν να μελετάμε το παρόν, τρόπον τινά, και το μέλλον.

Απαράλλακτη παραμένει νομίζω και η σχέση του με τον τόπο όπου κατοικεί και τον διαμορφώνει. Οι Κρητικοί π.χ. ήταν πεισματάρηδες, αψείς και σκληροτράχηλοι ήδη από την αρχαιότητα. Για να μην παρεξηγηθώ, αυτό δεν έχει καθόλου να κάνει με DNA, φυλετική καθαρότητα κ.λπ., όλοι «μπάσταρδοι» είμαστε εξάλλου σε αυτό τον πλανήτη, συνδέεται όμως με το κλίμα, τη μορφολογία και τη γεωγραφική θέση του νησιού. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τους Σκωτσέζους επίσης, τους συμπατριώτες μου τους Ουαλούς κ.ο.κ.

— Έχετε πει ότι στην αρχαιολογική έρευνα, εκτός από την ορθολογική, αυστηρά επιστημονική προσέγγιση, σημαντικός είναι και ο ρόλος της διαίσθησης ή μάλλον της ενσυναίσθησης. Δεν ακούγεται αυτό κάπως μεταφυσικό;

Καθόλου! Όπως θα ξέρετε, εκτός από την εγκεφαλική νοημοσύνη, το IQ που λέμε, υπάρχει και η συναισθηματική (EQ). Αν δουλεύεις μόνο με το μυαλό, καταντάς ρομπότ, αν μόνο με την καρδιά, καταντάς θύμα, οπότε καλύτερα να μάθεις να τα συνδυάζεις! Σημαντικό είναι επίσης να μάθεις να εργάζεσαι ομαδικά, είναι πολύ πιο παραγωγικό απ' ό,τι κατά μόνας, γιατί έτσι δεν προχωράς μόνο ως επιστήμονας αλλά και ως άνθρωπος.

Αρχαιολογία & Ιστορία
5

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι σήμαινε να είσαι ασθενής στο Αιγινήτειο στις αρχές του 20ου αιώνα;

Ιστορία μιας πόλης / Τι σήμαινε να είσαι ασθενής στο Αιγινήτειο στις αρχές του 20ού αιώνα;

Χάρη σε ένα κληροδότημα, ιδρύεται στις αρχές του 20ου αιώνα επί της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας ένα νοσοκομείο το οποίο στεγάζει την έδρα της Νευροψυχιατρικής του ΕΚΠΑ. Ένα νοσοκομείο του οποίου η σχέση με το Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά και με τις κοινωνικές μεταβολές στην πόλη και στη χώρα είναι άρρηκτες. Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά για την ιστορία του Αιγινητείου με την ιστορικό Δέσπω Κριτσωτάκη.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Αθηναϊκή οπερέτα: Ευρωπαϊκός αέρας και η μοντέρνα ζωή των αστών του Mεσοπολέμου

Ιστορία μιας πόλης / Αθηναϊκή οπερέτα: Ευρωπαϊκός αέρας στη ζωή των αστών του Mεσοπολέμου

Η οπερέτα στην Αθήνα ανθίζει και εξελίσσεται εν μέσω μεγάλων ιστορικών γεγονότων: Βαλκανικοί πόλεμοι, εθνικός διχασμός και αργότερα η Μικρασιατική Καταστροφή. Ήταν η οπερέτα μια διέξοδος για τους Αθηναίους της εποχής; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Αλέξανδρο Ευκλείδη για την ιστορία και τους μεγάλους σταθμούς της αθηναϊκής οπερέτας.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Δοξιάδης: Ο πρωτοπόρος πολεοδόμος και η έρευνα του για τους κατοίκους της Αθήνας

Ιστορία μιας πόλης / Κωνσταντίνος Δοξιάδης: Ο πρωτοπόρος πολεοδόμος της Αθήνας

Πρωτοπορία, όραμα, κοσμοπολιτισμός: Τα υλικά με τα οποία ήταν φτιαγμένος ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης. Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με την Μαριάννα Χαριτωνίδου για την δράση, την έρευνά του για τους κατοίκους της Αθήνας, την παρακαταθήκη του στην πόλη.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Ο διαβόητος αρχαιοκάπηλος Ρόμπιν Σάιμς και ο ελληνικός του σύνδεσμος

Ρεπορτάζ / Ο διαβόητος αρχαιοκάπηλος Ρόμπιν Σάιμς και ο ελληνικός του σύνδεσμος

Ποιος είναι ο διαβόητος Βρετανός λαθρέμπορος από την εταιρεία του οποίου ανακτήθηκαν πρόσφατα εκατοντάδες αρχαιότητες μετά από μακροχρόνια διεκδίκηση από το ελληνικό Δημόσιο;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σχέδια για τις Απόκριες του 1933 και τα έθιμα της Παλιάς Αθήνας

Αρχαιολογία & Ιστορία / «Οι παληές αθηναϊκές Απόκρηες»: Πώς γιορτάζονταν πριν έναν αιώνα;

Μια σειρά από σχέδια που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Παναθήναια» σχετικά με τις Απόκριες και άρθρα από το περιοδικό «Μπουκέτο» για τα αποκριάτικα έθιμα της παλιάς Αθήνας.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Γίγαντες, Τρίτωνες και ένα ανάκτορο στην Αθήνα

Ιστορία μιας πόλης / Γίγαντες, Τρίτωνες και ένα ανάκτορο στην Αθήνα

Πού μπορούμε να δούμε το Ανάκτορο των Γιγάντων σε μια βόλτα μας στο κέντρο της πόλης και τι συμβολίζουν τα γλυπτά που υπάρχουν στο πρόπυλο; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον αρχαιολόγο Γιάννη Θεοχάρη.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
ΠΕΑΝ: Όταν ανατινάχτηκαν τα γραφεία της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ στην οδό Γλάδστωνος

Ιστορία μιας πόλης / ΠΕΑΝ: Όταν ανατινάχτηκαν τα γραφεία της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ στην οδό Γλάδστωνος

Ποια ήταν η ολιγομελής ομάδα ΠΕΑΝ που έμεινε στην ιστορία για τις ριψοκίνδυνες δράσεις της ενάντια στους Ναζί; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Ευάνθη Χατζηβασιλείου για την Πανελλήνιο Ένωση Αγωνιζομένων Νέων.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Χαιρώνεια: Η μάχη που γέννησε τον σύγχρονο άνθρωπο

Ιστορία μιας πόλης / Χαιρώνεια: Η μάχη που γέννησε τον σύγχρονο άνθρωπο

Στις 2 Αυγούστου του 338 π.Χ. ο Φίλιππος Β’ οδηγεί τους Μακεδόνες σε μία μάχη η έκβαση της οποίας θα αλλάξει τον κόσμο. Τι σήμανε για τη Μακεδονία, την Αθήνα και τον ελλαδικό χώρο η Μάχη της Χαιρώνειας; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Παναγιώτη Ιωσήφ, συνεπιμελητή της έκθεσης που έχει ως θέμα την ιστορική μάχη και τρέχει αυτό το διάστημα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Ανέκδοτες και σπάνιες εικόνες από την κατασκευή του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια (πριν έναν αιώνα)

Αρχαιολογία & Ιστορία / Ανέκδοτες και σπάνιες εικόνες από την κατασκευή του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια, πριν από έναν αιώνα

Η LiFO, σε συνεργασία με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, θα παρουσιάσει μια σειρά από ανέκδοτα και σπάνια ντοκουμέντα για διάφορα θέματα από τη λαμπρή, ή και όχι τόσο, ιστορία του τόπου μας. Ξεκινάμε με τον ιστορικό σταθμό του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια, που δεν ήταν πάντοτε υπόγειος.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Όταν ανέβηκε στην Αθήνα η οπερέτα «Χασίς»

Ιστορία μιας πόλης / Όταν ανέβηκε στην Αθήνα η οπερέτα «Χασίς»

Ποιοι κάνουν χρήση ναρκωτικών στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ελλάδα και ποιο είναι το κοινωνικό αποτύπωμα των ναρκωτικών στην Αθήνα της εποχής; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον ιστορικό και ερευνητή Κωστή Γκοτσίνα.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Πώς ζούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες; Η καθημερινή ζωή των ανθρώπων πίσω απ’ την πολεμική μηχανή

Αρχαιολογία & Ιστορία / Πώς ζούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες; Η καθημερινότητα πίσω απ’ την πολεμική μηχανή

Μια νέα έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο αποκαλύπτει τη ζωή των Ρωμαίων που έζησαν μέσα στις τάξεις του στρατού της Αυτοκρατορίας και την υπηρέτησαν πιστά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται το σώμα του Αλέξανδρου, όμως ο τάφος του είναι σίγουρα στην Αλεξάνδρεια»

Αρχαιολογία & Ιστορία / «Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται το σώμα του Αλέξανδρου, όμως ο τάφος του είναι σίγουρα στην Αλεξάνδρεια»

Η Καλλιόπη Λημναίου-Παπακώστα, διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου-Ιδρύματος Αλεξανδρινού Πολιτισμού, που σκάβει στην Αλεξάνδρεια από το 1998 μιλά για τις ανασκαφές που πραγματοποιεί εκεί, τα μέχρι στιγμής ευρήματα, τον Μεγαλέξανδρο, τη σχέση του με την Αίγυπτο και το πολυσυζητημένο ντοκιμαντέρ του Netflix, στο οποίο συμμετείχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στοά Νικολούδη, Σαρόγλειο, Μέγαρο Υπατία: Τα έργα του Α. Νικολούδη έδωσαν ευρωπαϊκό αέρα στην Αθήνα

Ιστορία μιας πόλης / Στοά Νικολούδη, Σαρόγλειο, Μέγαρο Υπατία: Τα έργα του Α. Νικολούδη έδωσαν ευρωπαϊκό αέρα στην Αθήνα

Τα κτίρια του Αλέξανδρου Νικολούδη υπάρχουν παντού στην Αθήνα. Όμως γιατί γνωρίζουμε τόσο λίγα γι' αυτόν τον αρχιτέκτονα; Η Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με την Αμαλία Κωτσάκη.
THE LIFO TEAM
Βυζάντιο και Αφρική: Μια έκθεση με τα εκπληκτικά καλλιτεχνικά επιτεύγματα ενός ανεξερεύνητου κόσμου

Αρχαιολογία & Ιστορία / Αφρική και Βυζάντιο: Τα εκπληκτικά καλλιτεχνικά επιτεύγματα ενός ανεξερεύνητου κόσμου

Μέσα από σπάνια αντικείμενα η νέα έκθεση του Met αφηγείται την κεντρική θέση της Αφρικής στα διηπειρωτικά δίκτυα εμπορίου και πολιτιστικών ανταλλαγών με το Βυζάντιο.
THE LIFO TEAM
Οι δυτικοί λόφοι της αρχαίας Αθήνας

Ιστορία μιας πόλης / Πνύκα, Νυμφών, Φιλοπάππου: Οι δυτικοί λόφοι της αρχαίας Αθήνας

H Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με τη Λήδα Κωστάκη και τον Μάρκο Κατσιάνη για τους τρεις λόφους που βρίσκονται απέναντι από την Ακρόπολη (Πνύκας, Νυμφών και Μουσών-Φιλοπάππου) και καθόρισαν την εξέλιξη του αστικού ιστού της Αθήνας.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ

σχόλια

3 σχόλια
OK. Πραγματικότητα τώρα: δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί τίποτα. Διαβάζουμε τις θεωρίες κάποιου για το τι θα μπορούσε να λέει ο δίσκος, όπως τις καταλαβαίνουν δημοσιογράφοι, δηλαδή χαλασμένο τηλέφωνο στο τετράγωνο.Όσοι ξέρουν από κρυπτανάλυση ξέρουν και το βασικό πρόβλημα με το δίσκο της Φαιστού: είναι πολύ μικρό το κείμενο, οπότε μπορείς να το ταιριάξεις σε κυριολεκτικά χιλιάδες πιθανές "αποκρυπτογραφήσεις", σε ό,τι γλώσσα θες, ακόμα και στα Σουαχίλι ή τα Κλίνγκον του Σταρ Τρεκ ή τα Σιντάριν του Τόλκιν. Και επειδή υπάρχει μόνο ο δίσκος και η άλλη πλάκα με τις 4 μόλις παραπάνω λέξεις, είναι αδύνατο να ελεγχθεί η ορθότητα της αποκρυπτογράφησης (σημειωτέον θα περίμενε κανείς ο κ. Όουενς να μας λέει και τι διάβασε στην άλλη πλάκα, αν η αποκρυπτογράφησή του ισχύει). Επίσης είναι πάρα πολύ προβληματικός ο ισχυρισμός ότι η γλώσσα είναι ινδοευρωπαϊκή ή συγγενική με τα ελληνικά. Στο ίδιο του το σάιτ λέει: "Αυτονόητο είναι ότι η γλώσσα του Δίσκου είναι άγνωστη και έτσι, προς το παρόν, και το κείμενο μας είναι εντελώς απροσπέλαστο."
11 ερωτήσεις, οι 4 είχαν να κάνουν με την ελληνικότητα, τον διεθνισμό, την σύγκρουση ή μη τών πολιτισμών.Κανείς ίσως θα περίμενε να μάθει πότε βρέθηκε, πότε χρονολογείται, αν υπάρχουν άλλα τέτοια μνημεία γραφής, τον τρόπο δουλειάς του γλωσσολόγου ή άλλες προσεγγίσεις στην επιστήμη του ή τί τον τράβηξε στον δίσκο της Φαιστού ή ακόμη και περισσότερες λεπτομέρειες για περιεχόμενο αυτό καθεαυτό.Το ότι δεν είναι ελληνική γραφή (πράγμα γνωστό εξάλλου) και το ότι έχουμε το σύνδρομο του ανάδελφου έθνους αρκούν.Σε κάθε περίπτωση το μπράβο για την επιλογή του συνεντευξιαζομενου πρέπει να ειπωθεί.
"πιστεύω στη συνάντηση, τον συγκερασμό και τη συμφιλίωσή τους. Διαφωνείς μαζί μου, ok, βάζω τη ρακή, βάζεις τους μεζέδες, καθόμαστε σε ένα τραπέζι και τρωγοπίνοντας τα βρίσκουμε, αλλά και να μην τα βρούμε, μένει η καλή καρδιά, που λέμε, κι αυτό από μόνο του έχει μεγάλη σημασία!"Γράφοντα, πίνεις ρακή;